Samotność

Popiszę z kimś na wszelakie tematy, bo ostatnimi czasy kompletnie nie ma z kim rozmówić. Jakby co proszę pisać pw.

Ja bym chciał zamieszkać sam. To by było cudne, co prawda brak obiadów,nic się samo nie wypierze, ale co z tego. Dałbym radę.

Mimo, że często narzekam na samotność paradoksalnie ją sobie cenię. Mieć jakąś pracę, która przynajmniej by mnie nie wkurzała, jakiś własny kąt, który mógłbym sobie jakoś urządzić i trochę wolnego czasu, bym mógł go wykorzystać na realizowanie pasji i przeksztalcac ją w formę zarobkową.

Plusy nieposiadania? Dla mnie na pewno to, że nie muszę się dostosować. Nie mam żadnych zobowiązań i mogę odplywac we własny świat kiedy mi się podoba. Wiem, że to egoistyczne i wygodne, ale może "ktoś kiedyś" (hehe..) to we mnie zmieni.

Minusy? Brak wsparcia od kogoś w ciężkich chwilach, podniesienia na duchu, tchniecia życia. Nie ma też tej radości przebywania z ukochaną osobą, dzielenia smutków i radości. Brak poczucia, że komuś na nas zależy. A to wszystko się potęguje zwłaszcza kiedy brak jakichkolwiek bliskich osób.

Plusy nieposiadania? Dla mnie na pewno to, że nie muszę się dostosować. Nie mam żadnych zobowiązań i mogę odplywac we własny świat kiedy mi się podoba. Wiem, że to egoistyczne i wygodne, ale może "ktoś kiedyś" (hehe..) to we mnie zmieni.

Minusy? Brak wsparcia od kogoś w ciężkich chwilach, podniesienia na duchu, tchniecia życia. Nie ma też tej radości przebywania z ukochaną osobą, dzielenia smutków i radości. Brak poczucia, że komuś na nas zależy. A to wszystko się potęguje zwłaszcza kiedy brak jakichkolwiek bliskich osób.

Według mnie to chwalenie się, że ktoś nie ma fejsbuka, jest dość miałkie.

To medium, wbrew idiotyzmom, które się zdarzają tylko i wyłącznie przez nieinteligentnych, albo dosadniej, durnych userów, jest bardzo pożyteczne i przydatne.

Ja się cieszę, że jeszcze mam paru starych znajomych, z którymi potrafią być ostre jajca... chociaż już nie ma tylu spotkań co kiedyś. Ale życie idzie do przodu.

Tak naprawdę nie poznałem nikogo, z kim bym się bardzo dobrze dogadywał, od... gimnazjum. Tak, wtedy poznałem ostatniego znakomitego kumpla. Ale wtedy było łatwiej.

Ja zabijam samotność poświęcaniu się pasji. I to generalnie tyle. Rzadko kiedy ostanimi czasy czuję jakąś pustkę - ba, doceniam to, że sobie przyjdę i robię co chcę, nikt mi gitary nie zawraca :).

Ja jestem aplastyczny na maksa. Poziom: przedszkole.

A jakie można mieć plany na święta. Dom i jedzenie. A sylwester? Pewnie też sam przesiedzę, albo ktoś zrobi jakąś domówkę i wpadnę. Tak czy siak sylwester jest mi obojętny, nie jaram się nim w żaden sposób.

a ja się często boję życia i to najbardziej zdupcony z możliwych lęków.

Dobre pytanie.

Od mega dawna nic nie zrobiłem dla nikogo.

Ja się wypowiem, chociaż kobietą nie jestem.

Czy móglbym pokochać niepełnosprawną dziewczynę? Ciekawe pytanie, osobiście mnie to jakoś nie brzydzi, czy nie wiadomo co. Nie będę pieprzył, że wygląd nie jest ważny, bo jest. Gdyby po prostu mi się taka osoba spodobała, ale przede wszystkim charakterem... myślę, że to miałoby sens. Tak teoretyzując, bo nie wiem, jak bym się naprawdę zachował.

Nie daję.

Wiele stron się tak zmienia.

Ktoś pamięta starego Jutuba? Możliwość oceniania (gwiazdki?), całkiem inne komentarze... albo onet.pl? Kiedy to był w miarę poważny portal, a teraz stał się szmatławcem? :]

Ja oglądam różne filmy, aczkolwiek lubię życiowe. Jakaś historia opowiedziana, najlepiej motywująca w jakiś sposób. Komedie też są okej. Niekiedy oglądam film tylko dlatego, bo są tam ładne aktorki i mogę popatrzeć. Takie zboczenie mam zresztą nie tylko z filmami, ale i z jakimiś durnymi programami... na szczęscie TV oglądam rzadko.