Samotność

Co to za minka?

Siemka

Miłe spotkanie z kolegą. Posiedzielliśmy, pogadaliśmy, pooglądałam sobie jego maszynkę :D

Nie wiem za wiele od depresji, jednak uważam, że dopóki nie ma objawów fizycznych, to trzeba się zmusić i przełamać się do działania. To siedzi w głowie osoby chorej i jeśli ona nie będzie chciała nic z tym zrobić, to nikt tego za nią nie zrobi.
Jak wychodziłam z swojej choroby, to chodziłam na zajęcia z osobami chorującymi m.in. na depresję i .... uważam, że to po prostu zwykłe lenistwo i uciekanie w chorobę. Jeśli chce się z niej wyjść, to trzeba się zmobilizować i wziąć za siebie. Wiem, że jest ciężko. Wiem, że to trudne. Jednak cackanie się z taką osobą wiele nie zmieni. Może spróbuj ją traktować jak osobę zdrową? Rozmawiaj normalnie, zainteresuj się co u niej, opowiedz co u ciebie, jeśli mieszka niedaleko, wyskoczcie gdzieś razem.
No chyba, że się obrazi, że nie zauważasz jej złego nastroju i depresji. Z tego co zauważyłam, to osoby chorujące mają tendencję do wyolbrzymiania swojego stanu samopoczucia i źle odbierają, kiedy ktoś im próbuje przekazać, że można z tego wyjść.

O tego typu pożyczkach to coś niecoś wiem... swojego czasu były mąż wziął sobie takie dwie, z różnych takich firm, wiecie na jaki dochód? Na alimenty, które ja dostaję na dzieci... Jak oni mu to przyznali, to ja nie wiem... w każdym razie skończyło się tak, że musiałam za h... to pospłacać... bo skubaniec to załatwił przed rozwodem i była jeszcze wtedy wspólnota majątkowa.

Bella, ja też na takiej umowie siedzę i wiem jak to wygląda. Tyle, że u mnie niestety to co na papierku,to i w kieszeni;/ Zero możliwości lepiej płatnej;/ Niech oni poczekają, aż dobiją do wieku 30, 35 lat, to sami zobaczą jak jest z pracą dla osób "starszych", bo za takich uważają już kobiety w tym wieku, pracodawcy. Facetom jest o wiele lżej w tym przypadku.

Bello, z tego co mi wiadomo, to delikatnie mówiąc jesteś w sytuacji bez wyjścia. Do urzędów pewnie będziesz przekraczać ich próg dochodowy. Może jedynie pożyczka typu Provident, czy jak oni to tam zwą, ale tam są cholernie wysokie odsetki.

Miłości nie ma :P

16 lat to jeszcze w połowie dziecko...
Jakby mi córka powiedziała, że startuje do niej z łapami jakiś koleś, to produkcja plemników w jego organizmie spadła by mu, do zera...

Najlepiej uciekać z takiego związku, zaraz jak tylko zorientujemy się, że coś jest nie tak. Na szczęście mamy coś takiego jak instynkt samozachowawczy ( przynajmniej część z nas ma...), który podpowiada nam, że coś jest niedobre dla nas.

17 latek i panika, że nie znajdziesz dziewczyny... A co mają powiedzieć ludzie 40+, którzy wiedzą, że już nic miłego ich nie spotka w przyszłości z strony płci przeciwnej i próbują pogodzić się z tym, że już zawsze będą samotni?
W twoim wieku wiele rzeczy przed Tobą, wiele nowych doświadczeń, przygód. Jakby nie było, masz jeszcze czas na miłość. Skoro dziewczyny cię zauważają, to na pewno uda się w przyszłości stworzyć fajny związek z którąś z nich.

Związać się z kimś, aby nie być samotnym? Tak bez miłości, sympatii, przyjaźni? Dziwnie jakoś.
Chociaż przyznam, że faceci bywają hm... nieco dziwni pod tym względem... Jak to powiedział jeden z znajomych( notabene notoryczny flirciarz, podrywacz i zaliczacz łatwych panienek )- Nie kocham żony, ale nie chciałem być sam. To zrobiłem jej dziecko i ona teraz siedzi w domu, sprząta, gotuje, a ja zarabiam na rodzinę.

ano niestety 10.

ano niestety 10.

Mąż był ode mnie starszy o 12 lat i miast być człowiekiem dojrzały, odpowiedzialnym, okazał się dzieckiem.
Przyjaciel był młodszy o 10 i było fajnie, jednak popełnił błąd, którego nie wybaczam:)