Samotność

Nikt nie powiedział, że piszę "wszystko będzie dobrze" i tym podobne sformułowania. Aż taka prymitywna nie byłam zadając to pytanie, nie jestem i nigdy nie będę :-|

Żadne z marzeń się nie spełniło i się nie spełni.
Z tych wygórowanych:
Pozbyć się nieśmiałości,
pomóc osobie z depresją,
mieć normalną rodzinę,
móc zobaczyć Japonię i spotkać moich idoli.

Marzenie graniczące z osiągnięciem szczęścia wiecznego:
Grać na gitarze lub być wokalistką zespołu v-kei.
Żebym chociaż jeszcze potrafiła śpiewać o-o"

998947

Ona nie chce pisać o powodach swojej depresji. Ona jest zamknięta w sobie i nie będę na niej tego wymuszała. Nie chcę jej tylko wystraszyć.

Nie znam jej w rzeczywistosci, nie mogę jakos szczególnie pocieszać jej przez monitor.
Jest cicha i zamknięta w sobie, zastanawiam się jak mogę z nią "rozmawiać" i jakie pytanie zadawać, tak, żeby poczuła się lepiej. Piszę często "Jak się czujesz, Jest lepiej?", ale czy to tylko jej nie przypomina o problemach?

Poddaje się.

Nauka rysowania (zaczynam od zera), nauka języka japońskiego i ogólnie interesowanie się kulturą Japonii. Słuchanie muzyki. Duże kredki z napisami miejscowości w których byłam. Kiedyś miałam trzy stare kalendarze, więc uznałam to za kolekcje, ale w końcu je wyrzuciłam xd

Czuję się podobnie jak Pestka. Jednak poza spotkaniami w szkole nie mam z nimi styczności, a i charakterem strasznie się różnimy, więc strasznie naciągam te znajomości.
I to nie ludzie mnie denerwują, wręcz przeciwnie - staram się o nich, ale Ci moi znajomi to często zwykli plotkarze i ludzie, którzy wołają tylko wtedy kiedy sami potrzebują..
No i pozostały mi jeszcze całe dwa lata..

Cos co pomogłoby mi zmienić uczucie pustki albo ją zapełnić.
Może wsparcie w rodzinie, przyjaciel.. Jakieś dobre doświadczenia i odpowiednie wspomnienia z ludźmi.

Typowo, Słabo..ale staram się pocieszać i przy okazji przełamać strach stopniowo pisząc tutaj posty.

Nawet nie pamiętam.. Kiedyś chyba nie musiałam, bo byłam optymistyczniej nastawiona, ewentualnie ze zwykłym odruchem chciałam to ukryć.. Później się zmieniłam, nie byłam szczęśliwa, ale bardzo mocno starałam się udawać, że taka jestem. Po prostu raz, drugi, można sobie pozwolić na szczery smutek, ale, skoro i tak byłam już osobą samotną, nieśmiała i wrażliwą, nie chciałam pogarszać sprawy i siedzieć ciągle z neutralną miną, bo jedynie to odstraszało ode mnie ludzi jeszcze bardziej, ale w końcu to staranie gdzies wyparowywało... i ostatnio mam wyrzuty sumienia za to, że pokazałam się z tej strony. Sporo osób zauważyło przez to, że jestem taka, a nie inna i szczerze mówiąc - to nie było coś w rodzaju "Co się stało? Może ci pomóc?", tylko zostawienie mnie zupełnie, zupełnie samej. Chcąc czy nie - zdanie o mnie już sobie wyrobiły.. A to na pewno nie pomoże mi w znalezieniu znajomych.
Co do zainteresowań, gatunków muzycznych czy nawet zespołów, których słucham, to nigdy nie potrafiłam tak na prawdę tego określić ze zbyt wielkiego strachu przez zdziwieniem, wyśmianiem.

the GazettE - Zakurogata No Yuuutsu.

Czwarty byczek w takim razie :-)

Granatowy i bordowy. Ewentualnie czarny..