Samotność

Również proszę o usunięcie konta.
Dziękuję i pozdrawiam.

Niestety, ja również odnoszę wrażenie, że osoby homoseksualne bywają bardziej osamotnione od tych heteroseksualnych. Winne tutaj jest podejście naszego całego społeczeństwa, które traktuje je jako zło konieczne, przy tym nie starając się ani trochę zrozumieć położenie tych osób.

Mimo, ze sama nie osobą homoseksualną strasznie razi mnie w ludziach heteroseksualnych fakt, że starają się na siłę "wyprostować" innych, pokazując im jakimi są "zwyrodnialcami". A jednak może warto byłoby się przez chwilę zastanowić, kto nam dał w ogóle takie prawo do decydowania, co jest dobre, a co złe. Skoro sami żyjemy spokojnie, dajmy też żyć innym.

Jest dla mnie jasne, że czasem możemy nie zgadzać się z pewnymi sytuacjami czy ich po prostu nie tolerujemy, ale nie starajmy się na siłę kogoś wykluczyć ze społeczeństwa, dopasować go do swojego świata, tylko i wyłącznie na podstawie jego orientacji seksualnej. Szkoda, że czasami to staje się wyznacznikiem wartości człowieka, a nie to, jaką jest osobą.

Podziwiam dystans, który potraficie zachować. Ja nie odważyłabym się przyjść na jakąś większą imprezę rodzinną typu wesele sama, gdy zostanę zaproszona z osobą towarzyszącą. Już teraz mam przypiętą łatkę dziwaka i potencjalnej starej panny, więc wolałabym sobie oszczędzić tych przykrych komentarzy mojej rodziny. W ciągu najbliższych dwóch lat będzie parę wesel w mojej rodzinie, więc już przeraża mnie fakt, że muszę tam pójść i z kimś się pokazać, choć nie mam na to ochoty...

Czasami wstydzę się po prostu odezwać do kogoś. Z obawy przed tym, że popełnię jakiś błąd, powiem jakąś głupotę...

Witam Wszystkich!

Długo zastanawiałam się, czy powinnam tu być. Na pozór przecież wszystko jest poukładane w moim życiu, niby powinnam być zadowolona, a przynajmniej tak twierdzą ludzie, którzy mnie otaczają. Tak naprawdę czuję się potwornie samotna, jakiś czas temu zaczęłam zdawać sobie sprawę z tego, że w moim życiu brakuje jakiegokolwiek sensu. To ludzie powinni niby nim być, a jednak strasznie mi brakuje kontaktu z kimś, z kim mogłabym porozmawiać, cieszyć się z nim, śmiać i płakać. Ale także wiedzieć, że jestem komuś potrzebna. Bo obecnie, niestety, mam wrażenie, że wszystko, co dzieje się wokół mnie, wcale mnie nie dotyczy. Zupełnie, jakbym była wykluczona z tego kręgu. Nie mam o to żalu do świata, bo chyba sama się jednak do tego trochę przyczyniłam.

Dlatego myślę, że nadszedł czas, by zmienić coś w swoim życiu, wreszcie poczuć się komuś potrzebna. Po prostu czasem pogadać, podzielić się swoimi przemyśleniami, ale też i posłuchać innych. Właśnie z tego powodu tu jestem. I jest mi ogromnie miło Was wszystkich poznać :)