Samotność

Ogarnięte życie w wieku 22 lat? W takim razie chyba ktoś im te życie ogarniał :P a w takim układzie możesz być dumna z siebie, bo nikt cię za rękę nie prowadzi. Wiesz jakie studia są trafione? Medycyna, z perspektywą, że rodzice pomogą później z otwarciem prywatnego gabinetu. Albo coś na tej zasadzie ;)

Upraszczacie nieco. Pieniądze w dużym skrócie przekładają się na ilość doświadczeń życiowych. Nie mając kasy nie pojedziesz nigdzie, niczego nie zobaczysz, nie kupisz, nie zaznasz. To może stanowić bariery.
Aha, jeszcze jedno... witaj Aniu ;)

Byłem kiedyś z dziewczyną, taką półprofesjonalną fotomodelką, miała (pewnie nadal ma) śliczną buzię, wspaniałe włosy. Pięć wspólnie spędzonych lat uświadomiło mi dobitnie jak ważny jest wygląd. Teraz nie mogę patrzyć na śliczne buzie :-D

mdli mnie, gdy pomyślę jak zadufane w sobie mogą być ich właścicielki

No tak, sarny to możesz jak niemiecka pokojówka nawet i niczego to nie wniesie

4nw5, czyli jestem desperatem, I knew it! Od dawna się o to podejrzewałem :szczerbaty:

ciekawa uwaga, jednak zgodzisz się chyba, że wyjść z domu trzeba. Zatem robić to, co się lubi w miejscach publicznych? :D
Caryca, może poszczuj kogoś tym psem, czy coś? :-)

A na serio, to dziwię się, czemu narzekacie na samotność, skoro tak na prawdę chyba chcecie być samotni

Jest poniżej kilka tematów, w których piszecie o tym, "co robimy nie tak" czy to przy poznawaniu nowych ludzi, czy w trakcie budowania jakiejś relacji. Przeszukując forum nie natknąłem się jednak na żaden wątek przeznaczony takiej jakby diagnozie pozytywnej, a bardzo chciałbym dowiedzieć się, jakie odnosicie sukcesy na tej płaszczyźnie, co w ogóle robicie, żeby poznać kogoś nowego? Zdarza mi się słyszeć "musisz wyjść z domu, iść do ludzi, poznać kogoś", wychodzę więc czasem w poszukiwaniu mniejszych lub większych skupisk ludzi w nadziei, że wreszcie uda mi się nawiązać jakiś kontakt. Jak dotąd bez skutku. Macie jakieś własne sposoby?

Dlaczego facet milczy? Myślice, że się boi okazywania uczuć, pogłębiania relacji? :szczerbaty:

A może szczerości? Nie wszyscy są... przyzwoici. Z moich obserwacji wynika, że przyzwoici faceci to na prawdę zdecydowana mniejszość. Są oni zwyczajowo bardziej olewani przez babeczki. Dlaczego? Bo nie potrafią, albo nie chcą was - babeczek mamić wyniosłymi gadkami, przesadzonymi manierami, chcą być sobą, chcą być szczerzy i tym chcą was zdobywać. Aż nagle, w kontraście do takiego zwykłego faceta, pojawia się on: szykownie/modnie/elegancko ubrany, nadzwyczaj zadbany, może nawet lekko metroseksualny. My wiemy, że kręci was to, co słyszycie, facet-skurwiel umie, lub uczy się to wykorzystywać. Babeczka myśli, że trafiła szóstkę w totka, może nawet zastanawia się, gdzie ten księciu parkuje swojego białego rumaka. Babeczka nie wie, ze gdy się ze sobą żegnają, on wraca do siebie i jest już zupełnie innym człowiekiem. Znika kompletnie kultura którą was ujmował, znikają kwieciste wypowiedzi, wszystko. A kumplom o swojej lubej opowiada mniej więcej tak: Noooo. Wyruchałem.
Może milczeć, bo osiągnął to, co chciał i wypatruje następnego wyzwania. Znam takich. Oczywiście nie musi tak być w waszych wypadkach (przeczytałem wasze historie, natomiast w dalszym ciągu nie wiem nic o ich bohaterah-czarnych charakterach) ;) Bierzcie jednak pod uwagę takie możliwości, nie pozwalajcie zakładać sobie klapek na oczy.

Stary wątek, ale może uda się go odgrzać. Mat, zaciekawiłeś mnie modyfikacjami i budowaniem. Jest coś, czym możesz się pochwalić? Ja z samochodami to tak średnio, ale trzymam w garażu rozpoczęty lata temu, nie dokończony ;/ projekt motocykla trójkołowego. Silnik i tylne zawieszenie 126p, przód etz 150, rama samoróbka. Jazdy próbne były - szaleństwo ;D prace zawieszone, poległem na lakierowaniu, przy którym zraziłem się do moich aerografów :( ale pogodzę się kiedyś z nimi. Muszę. Później była Suzuki Dr 650, trochę ją podszykowałem na swój styl. Całkiem zgrabne a'la supermoto mi wyszło. Obecnie niedawno kupiona Suzi, SV 650. Malowanie ma paskudne, dwa białe paski biegnące przez środek całego, niebieskiego motocykla. Dobry pretekst do wyciągnięcia ręki po aerki :D
Paweł88, zdaje się, że ty też na czymś latasz?

Sporo tych miłośników podróży :) I ja do nich należę, chociaż rzadko mi się zdarza gdzieś jechać. Czyham jednak na każdą okazję i żadnej nie przepuszczam. Byle tylko wyrwać się stąd, skąd pochodzę. Na pewno jednak nie autokarem, ani pociągiem. Jechałem kiedyś pociągiem i już nie chcę więcej. Wolę motocykl. Co ja bym dał, żeby mieć kogoś, kto wsiadłby ze mną jako pasażer i pojechał nad morze, na mazury, czy... gdziekolwiek. Byle tylko mieć te poczucie, że nie marnuję życia, nie przepuszczam kolejnych dni. Wakacji.

Serious, dobra wcale :D

Caryca, jesteś w stanie określić jakoś tą zdecydowaną większość? Ja nie przepadam za ludźmi, którzy wyrastają z popkultury, gonią za trendami, chcą być modni. Myślę, że brak im autentycznej osobowości i w zasadzie są wytworem marketingu wielkich korporacji. To też podchodzi pod aspołeczność?

Witka, Witek jestem ;-)

Na forum po raz pierwszy natknąłem się jakieś pół roku temu. I choć czytane tematy wciągały mnie niemało, to jednak niełatwo mi było do was dołączyć. Oficjalnie przyznać się: tak, jestem samotny. Nie mam problemu z nieśmiałością. Nie nienawidzę ludzi. Podobno jestem niegłupi, niebrzydki, można ze mną porozmawiać całkiem serio, jak i zupełnie niepoważnie. Słyszałem o sobie, że dobrze odnajduję się w nowych warunkach. A jednak witam się z wami! :-D

Podobno poznać (poza internetem) nowych ludzi będąc po 25 r.ż. to takie mission impossible. Wszak swoje lata mam, 27 już tuż, tuż, może przez to u was goszczę. A może pewna zła kobieta :witch:

, przez pięć lat wspólnej ze mną bytności zrobiła kawał dobrej roboty, poprzez swe zręczne manipulacje odcinając mnie od świata. Kawał czasu minęło, a ja nie mogę do niego wrócić. Dość już jednak, kłaniam raz jeszcze :-)