Samotność

Rubicon78 , proste pytanie - chcesz zmienić swoje życie czy nie? Może jednak wybierasz to, jakim jest teraz i tylko asekuracyjnie będziesz nonstop psioczył a to na kobiety (bo tępe, bez serca), a to na los (bo choroba). Bo coś tam, bo coś tam. Gdzie w tym wszystkim jesteś Ty?

Hm. Trochę brzmi jakbyś winił kogoś za to, że nie próbujesz.
Dopóki nie zdasz sobie TAK NAPRAWDĘ sprawy, że masz decydujący wpływ na kształt sytuacji, będziesz stać w miejscu, może nawet spadać coraz niżej i niżej, bo - jak sam pisałeś - ten stan już Cię przybija.
Jest wiele możliwości.

Ten topic to chyba prowokacja... :-?

Państwo wybaczą, wychodzę.

myszka1604, b. dobry post ;-)

Wiecie, tak naprawdę to ja tak jak Andskyru też odniosłam po tych postach takie wrażenie. Ogólnie poczułam się... niezrozumiana przez zainteresowaną ; P

Po co zakładać drugi temat o tym samym?

Mądrość życiowa to prawdziwy skarb, a w przypadku Twojej grupy wiekowej skarb do kwadratu : ) Może się wydawać, że jest to swego rodzaju przekleństwo, bo jesteś świadomy wielu rzeczy... Ale zdecydowanie lepiej traktować to jak swój sukces. Wyróżnienie. Właściwi ludzie to docenią.

Psycholog ma rację. Twoje odczucia są niewspółmierne do wielkości problemu. Pomyśl o położeniu kobiet, które zmarnowały swój związek na tego typa - nie mają ani jednego partnera, ani drugiego (ani trzeciego, lol, pogubiłam się w tym wszystkim). A co ma pomyśleć dziecko takiej kobiety, kiedy ma co i rusz nowego tatusia? Może teraz nie za dużo myśli (chociaż jestem pewna, że nie pozostaje to obojętne), ale co wytknie matce po latach? Dalej czujesz się taka przegrana? Poza czasem nie straciłaś tak wiele... A zyskałaś, mam nadzieję, doświadczenie - komu ufać, komu nie.
Przeraża mnie ogrom tych wszystkich plotek. Żyjesz cudzym życiem, tak jak i wiele osób w twojego otoczenia. Nie uważasz, że to bez sensu? Nie lepiej budować SWOJE życie?
Post zaczęłaś od wzmianki, że jesteś dziewicą, ale czy ta informacja była czytelnikowi niezbędna? Wg mnie nie. Widać strasznie Cię to mierzi. Ale co jest złego w byciu dziewicą? Bo społeczeństwo wywiera presję, bo nie wypada w tym wieku? Czemu traktujesz cnotę jak towar?

Nie jest to łatwe, ale musisz teraz przestawić się na myślenie długodystansowe. Jeśli zdasz dobrze maturę, będziesz miała większe szanse. Sama o tym wiesz. Zdaję sobie sprawę, jak ważną osobą jest w Twoim życiu były, ale... Czy tylko on zasługuje na Twoje serdeczne uczucia? Czy jest to jedyna więź, która się urwała? Różni ludzie stają się częścią naszego życia, ale prędzej czy później relacje z nimi się wykruszają. Chyba wszyscy to wiemy, ale nie wszyscy rozumiemy.
Zaburzenia odżywiania... Wdepnęłam w to cholerstwo. Teraz moja sytuacja jest dobra, zrobiłam niewiarygodnie duże postępy. Sytuacja dobra, ale wcale nie nazwałabym jej stabilną - wg mnie trzeba już walczyć z tym przez całe życie. Gdzieś to w łepetynie zostaje i wyłazi w dogodnym dla siebie momencie (kiedy warunki są zbliżone do wyjściowych? kiedy jest po prostu źle?). Tak czy siak, do konkretnej walki zagrzało mnie uświadomienie sobie, jak wielką krzywdę robię moim najbliższym, tj. rodzicom. Przecież zabijałam się kawałek po kawałku tak dzień po dniu! Zwykłe samobójstwo rozłożone na raty.
Lillule, trzymaj się życia pazurami i walcz z tym gównem. Nie wiem, jakie masz poglądy... Wiesz, widzę to tak, że należy znaleźć swój punkt odniesienia, nawet krótkookresowy, który będzie dla Ciebie silną motywacją. Może Ty też zdasz sobie sprawę (ale tak naprawdę!), że kogoś piekielnie krzywdzisz tkwiąc w tej chorobie? Albo w drugą stronę - może pomoże uświadomienie sobie, że jesteś częścią otoczenia, odczuwanie jedności ze światem (chyba dość trudna metoda... : P)? Wiem, że matury i w ogóle nie w głowie Ci coś takiego, ale po egzaminach pomyśl o zaangażowaniu się w wolontariat. Nawet taki "lokalny", jeśli jesteś z małej miejscowości i nie masz możliwości zapisać się do stowarzyszenia - np. zastanów się, czy któraś ze starszych pań nie potrzebuje pomocy, ot nawet zrobienie zakupów byłoby dobrym pomysłem. Chodzi tu o to, żeby mieć styczność z innymi ludźmi i ich doświadczeniami, problemami, a poza tym... przekonasz się, że tu należysz i jesteś na tym świecie potrzebna.

Straszny chaos w tym poście, mam nadzieję, że będziesz wiedziała, co chciałam powiedzieć : )

Serwus!
Twoje otoczenie jest koszmarne, co tu kryć. Gdyby chociaż sytuacja finansowa była luźniejsza, można by pomyśleć o przeprowadzce, a tak...
Słuchaj, na pewno nie radziłabym Tobie wiązać z tą miejscowością swojego życia. Postaw sobie za cel wyjechanie stamtąd jak najszybciej, żeby np. kształcić się gdzieś indziej na studiach... Wtedy zaczniesz żyć z pustym kontem i będziesz mógł ulepić nowy rozdział w swoim życiorysie. Tak, wiem, że to jeszcze szmat czasu, ale może doda Ci to trochę siły.
Na dzień dzisiejszy poszłabym do pedagoga szkolnego i jeszcze raz do wychowawcy albo też do nauczyciela, któremu ufasz, którego lubisz. Opowiedz wszystko to, co wypisałeś tu, na forum. Tłumienie Twojego problemu nie jest dobrym pomysłem, koniecznie musi zainterweniować nauczyciel.
Powodzenia i trzymaj się. Odwiedzaj nas w tym topicku i dawaj znać, jak się sprawy toczą.

Jeszcze tak odniosę się do pierwszego postu.