Samotność

Nobilituje, zawsze. Czym innym jest jednak jeśli osoba z która tworzy się związek jest dla nas samych wartościowa, wyjątkowa, czym innym jest tworzenie związku dla dowartościowania się, gdzie związek sam w sobie a nie ta druga osoba coś dla znaczy, taka pokazówka.

mieszanka smutku, obojętności i bezsilności

nie, nie jestem szczęśliwy

jedna osoba do szczęścia by w zupełności starczyła

Ps. dzięki ale nie obchodzę/nie świętuję

Żadna fobia, po prostu tak mam. Dla większości obracanie się pośród ludzi jest niezbędne do szczęścia, dla mnie niekoniecznie.

pisząc że nie ma gdzie i nie ma jak, nie miałem na myśli miasta lecz fakt, że się na nim nie pokazuję

niby są

byłem

zawsze jakoś ściągało mnie na bok, w rodzinie, przedszkolu, szkole, pracy. Jak muszę to bez problemu mogę się porozumieć z innymi, ba, nawet duszą towarzystwa być mogę ale to zdecydowanie okazjonalnie. Prezencję mam znośną, mogącą zainteresować. Wszystko byłoby ok gdyby nie to, że jak każdy człowiek jednak pragnę mieć kogoś dla siebie. Problem jest taki że nie ma gdzie, nie ma jak poznać i wiem też że nie każdy a wręcz mało kto by pasował, nie chodzi przecież by tylko kogoś mieć, lecz razem być szczęśliwym.

Tak sobie myślę kim jest, kim powinien być przyjaciel. Teoretycznie ktoś w kim ma się oparcie i zrozumienie, z kim chce się utrzymywać kontakt, spędzać czas. Również teoretycznie do takich osób powinni należeć członkowie rodziny, tacy jak rodzice, rodzeństwo czy parter/partnerka. Jak jest w rzeczywistości? Bardzo często kontakt i oparcie jest ale nie wynikające ze zrozumienia i dobrych chęci lecz poczucia obowiązku, zachowania pewnej poprawności obyczajowej, patrzenia na więzi krwi czy też przyzwyczajenia. Smutne to, ale jakby się zastanowić gdyby nie pokrewieństwo czy też przyzwyczajenie w przypadku związku, większość takich relacji nie powinno w ogóle być, gdyż obok pewnych obustronnych korzyści są zwyczajnie toksyczne.

[quote="Sunrise"]Wokalista Linkin Park popełnił samobójstwo :-o

Zabolało. Mimo iż ostatnio odeszli od swych muzycznych korzeni, będę ich zawsze miło wspominał. Spoczywaj w spokoju Chester.

Linkin Park - In The End (linku nie podam, bo nie mogę...)

Najmilszy i najbardziej niesamowity sen, to ten w który unosiłem się w powietrzu, niesamowity bo osadzony w miejscach z realnego życia, niesamowity bo sam pomyślałem w nim, że to sen i po tym dalej mogłem bez ograniczeń przemierzać świat, świadomość prawdziwej wolności, radość nie do opisania. Niestety ostatecznie to był sen, sen we śnie, wszystko co dobre, kończy się. Poza tym jednostkowym przypadkiem głównymi motywami snów były ucieczka i trąby powietrzne. Od dłuższego czasu jest jednak cisza i zwykły, "pusty" sen...

nie chodzę na takie imprezy

Alan Walker - Alone (Restrung)