Samotność

Wigilia

Ciasto

Lato

Babcine obiady :serce:

Nigdy bym nie powiedziała że takie przyjaźnie są możliwe i prawdziwe. Zawsze myślałam że to tylko fikcja ekranu czy książek. Ale jednak nie. Trzeba tylko trafic na dobrego człowieka, a tych odnoszę czasem wrażenie, że coraz mniej.
Czasami aż mnie zadziwia to jak np nasze myśli nadają na tych samych falach, w swoim gronie zawsze możemy być sobą, nie udawać, nie kłamać, nie ukrywać problemów. Jesteśmy dla siebie właśnie najbardziej na takie gorsze chwile i wystarczy jakis dół i ze napiszemy do siebie, chwila rozmowy i od łez po dziki śmiech. To chyba w życiu ważniejsze od miłości jest, taka przyjaźń niczym nieskrępowana.

Młodość

Też uważam, że te niepowodzenia prowadzą nas do zgorzkniałości, wycofania, destrukcji. Niepowodzenia te strasznie niszczą człowieka, wpędzają w kompleksy, poczucie beznadziei. Mnie np nawiedza jedno życiowe pytanie "co jest ze mną nie tak, że ludzie przestają mnie kochać? Może mnie się nie da kochać? Może na to nie zasługuję?". Po porażkach często szukamy winy w sobie samych. Porażki zostawiają w człowieku złość, pustkę i ból z którymi ciężko się uporać. Często też zamykamy uczucia na 3spusty, tworząc swój pancerz ochronny na przyszłość, bo rodzi się w nas pesymizm i przeświadczenie, że wszytkie kolejne związki prędzej czy później skończą się tak samo. Rodzi się w nas wielki chaos i poczucie bezsensu.

Szkoła

Mamy po 29 lat, poznałyśmy się w pracy kilka lat temu, może ze 3 lata. Ale jakbyśmy się znały wieczność ta relacja zacieśniła się jakoś tak naturalnie :przytul:

Ja nie utrzymuje kontaktu, a raczej mam bardzo powierzchowne relacje z najbliższą rodziną. Wiele razy sprawiają mi przykrość, więc w pewnym stopniu odcięłam się od nich. Mamy relacje grzecznościowe na zasadzie zapytać co tam od święta, bo tak wypada i dać odpowiedź wszystko w porzadku. Mam odczucia, że jestem odrzuconym członkiem rodziny na rzecz faworyzacji rodzeństwa.

Mam to szczęście, że znalazłam 2 przyjaciółki, dość późno w życiu, ale lepiej późno niż wcale. Jesteśmy takimi bratnimi duszami, które wiedzą o sobie wszystko, mówią sobie wszystko. We wszystkim się wspieramy, możemy na siebie liczyć i przede wszystkim nie oceniamy się lecz akceptujemy się i wspieramy w swoich decyzjach jakie by nie były. Taka przyjaźń to skarb o który, trzeba dbać :usmiech:

i kiedyś powiedziałabym, że takie rzeczy to tylko w filmie, a jednak mi się przytrafiło :yes:

Mój problem polega na tym, że mam serce jak na dłoni, zawsze pomagam jak mnie ktoś poprosi (głównie mam na myśli rodzine) a w zamian dostaje przykrości i zawsze sobie powtarzam, że nigdy więcej, ale chyba nigdy się nie nauczę, bo później znów pomagam i znów obrywam i takie kółeczko chomicze :shock:

Muzyka

Podpisuję się pod latem :) to są gorące dni, przed wyjściem z domu nie trzeba zarzucać na siebie cebulkowo, co znacznie ogranicza swobodę ruchów. Bujna roślinność sprawia, że świat jest przytulniejszy, możliwości aktywności na zewnątrz są większe i przede wszystkim dni są długie. Można jeść lody zawsze i wszędzie i w dowolnych ilościach :zeby:

To wszystko i wiele innych innych sprawia, że latem jestem pełna życiowej energii.
Za to nienawidze zimy i późnej jesieni, gdzie na dworze szaro buro, goło, ciemno. A zimno to mnie tak przenika, że nosze je w krwiobiegu. Nienawidzę zimna. :cry:

no i tak krótkie dni przyprawiają mnie o stany przygnebienia i lenistwa. Zima to dla mnie stan wegetacji bo na to zimno to mi się nawet z domu nie chce wychodzic.

Kiedyś wierzyłam w miłość. Miłość to taka jedność dwóch osób, taka jedność, że szczelne objęcia to za mało, chciałoby się tę ukochaną osobę schować gdzieś głęboko w sobie, pochłonąć ją bo najbliższy dotyk to za mało. Miłość to dbanie o drugą osobę, obdarzanie jej szacunkiem, empatią, zrozumieniem. Miłość to bycie oparciem dla ukochanej osoby, co by się nie działo. Miłość to szczerość, zaufanie, długie, głębokie rozmowy o wszystkim i o niczym. Miłość to poczucie bezpieczeństwa i szczęścia. Miłość to kompromisy i wyrzeczenia z własnej nieprzymuszonej woli. Miłość to umiejętność wytrwania w związku mimo wszystko, szczególnie w rutynie życia.
Kiedyś wierzyłam w miłość, kiedyś miałam miłość...
Ale wyrosłam z bajek, życie boleśnie zweryfikowało wszystko.
I wątpię, że miłość istnieje. Zakochanie, piękne początki, ale wszystko kiedyś się kończy...