Samotność

Z wiarą u mnie na bakier, ale dzięki :)

Czy ktoś z was, będących z Łodzi, może zna i poleci jakaś dobra i skuteczną terapię małżeńską...?

W ogóle się nie czuję. To mój odpowiednik dobrego nastroju, tak mi się wydaje... :-?

Był kiedyś taki jeden, z którym mogłam porozmawiać na wiele tematów. Potem został moim mężem, następnie pojawiła się nasza córka (jedyny chyba tak na prawdę jasny element mojego życia). Z czasem zaczęliśmy coraz mniej ze sobą rozmawiać. Oddaliliśmy się pod siebie. Teraz nie jesteśmy w stanie nawet porozmawiać, jak minął nam dzień... :placze:

Zdaję sobie sprawę, że w sporej mierze wina leży po mojej stronie. Dawno temu zbudowałam wokół siebie "mur ochronny". Z czasem stawał się coraz grubszy i coraz mniej przypuszczał dobrego. Prawda jest taka, że nigdy nie potrafiłam komukolwiek zaufać do końca.Boję się, że ktoś mnie skrzywdzi. I tu wpadam zaklęty krąg...
Z drugiej strony nie chcę nikogo obarczyć nimi problemami. Każdy przecież ma o czymś myśleć, ma swoje zmartwienia.

Tak więc jako typowy przedstawiciel klasy społecznej samotnych, nie opowiadam nikomu o tym co mnie boli.

Nobody knows
Nobody knows but me
That I sometimes cry
If I could pretend that I'm asleep
When my tears start to fall
I peek out from behind these walls
I think nobody knows
Nobody knows no

Nobody likes
Nobody likes to lose their inner voice
The one I used to hear before my life
Made a choice
But I think nobody knows
No no
Nobody knows
No

Baby
Oh the secret's safe with me
There's nowhere else in the world that I could ever be
And baby don't it feel like I'm all alone
Who's gonna be there after the last angel has flown
And I've lost my way back home
I think nobody knows no
I said nobody knows
Nobody cares

It's win or lose not how you play the game
And the road to darkness has a way
Of always knowing my name
But I think nobody knows
No no
Nobody knows no no no no

Baby
Oh the secret's safe with me
There's nowhere else in the world that I could ever be
And baby don't it feel like I'm all alone
Who's gonna be there after the last angel has flown
And I've lost my way back home
And oh no no no no
Nobody knows
No no no no no no

Tomorrow I'll be there my friend
I'll wake up and start all over again
When everybody else is gone
No no no

Nobody knows
Nobody knows the rhythem of my heart
The way I do when I'm lying in the dark
And the world is asleep
I think nobody knows
Nobody knows
Nobody knows but me
Me
Poznaj historię zmian tego tekstu

Chętnie poznam nowe osoby i popiszę na gg. Postaram się być ciekawą rozmówczynią :-)

Tylko co zrobić, kiedy twoje ciało nie chce słuchać umysłu?

Staram się zmusić do jakiejś aktywności, ale nie potrafię... Czasami siedzę, wiem co mam zrobić, ale nie jestem w stanie ruszyć się z miejsca. Brak "połączenia" między ciałem, a umysłem. Co wtedy?

Również jestem z Łodzi :).
Po postach można stwierdzić, że znajdują się tu chętne osoby na spotkanie.

Ile osób na forum, tyle powodów. Choć z drugiej strony wszystko kręci się wokół tych samych aspektów.

U mnie - niska samoocena, brak wiary w samą siebie, strach przed brakiem zrozumienia i otwarciem się na innych... Możecie dopisać co chcecie - pewnie będzie pasować

Łódź

Witam wszystkich.

Czym jest dla mnie samotność - to jeden ze składników koktajlu "dzień powszedni" - obok pustki (wewnętrzej i zewnętrznej), braku siły do działania i braku wiary w własne możliwości.

Mam 33 lata, dom pracę, rodzinę. Nie pamiętam kiedy kogoś ostatni raz nazwałam przyjacielem. Był kiedyś taki jeden, ale potem został moim mężem :). Nadal jest mi bliski, kocham go, ale już nie potrafię ogdadać z nim na temat co mnie męczy.

Moję życie to zamknięte koło: dom - praca - dom. Monotonia zabiła we mnie radość z tego co mam. Nie mam siły tego zmienić.

Chciałabym poznać kogoś, kogo mogłabym znowu nazwać przyjacielem, kto - choć wirtualnie, ale wyrwałby mnie z tego marazmu. Chyba nie wymagam zbyt wiele, przynajmniej mam taką nadzieję...

Pozdrawiam wszystkich :)