Samotność

Nero -- Welcome Reality

:serce:

Obecnie spotykam się z chłopakiem starszy o 5lat ...i momentami wydaje mi się, że jednak w tym przypadku różnica jest zbyt duża..dlaczego? sama nie mogę w to uwierzyć ale chyba jest zbyt ułożony,dojrzały...chociaż możliwe, że jeszcze nie znamy się zbyt dobrze..dodam że jego poprzednik okazał się totalnym dzieciakiem typu "Ja chce i koniec" oraz "Ale mi na Tobie zależy więc.." a był prawie moim rówieśnikiem. Ktoś powie, że dogodzić mi nie można...to nie tak :aniolek:

...szukam po prostu złotego środka...gdzie on jest? Najważniejsze jest zrozumienie a więc możliwość znalezienia wspólnego języka, zainteresowań. Chce być z kimś kto mnie rozśmieszy ale i zrozumie i wesprze w trudnych chwilach... dobra zabawa to jednak nie wszystko.

Uważam, że różnica wieku to kwestia względna i jak już zostało powiedziane często stosowne uogólnienia nie znajdują odzwierciedlenia w rzeczywistości. Zdarza się, że nigdy nie dorastamy lub dzieję się to zbyt szybko. Podejrzewam, że gdybym spotkała 19latka/30 latka który spełniałby zasadę "złotego środka" miałabym gdzieś ile ma lat;P

Chociaż rozglądając się wśród znajomych... tych co "nigdy" lub zdecydowanie później jest więcej po męskiej stronie;P (z mojego punktu widzenia) aleee to już poza tematem w sumie. ;-)

Niestety nie potrafię znaleźć konkretnej przyczyny mojej samotności...mam 23 lata i wiem że mogę się podobać..spotykałam się z kilkoma chłopakami, niestety już po pierwszym czy drugim spotkaniu znajdowałam w nich zawsze jakąś wadę...i po prostu traciłam ochotę na kolejne spotkania. Czasami wydaje mi się że ja tak naprawdę podświadomie nie chce się z nikim wiązać, boje się chyba czegoś... Nie dawno znów poznałam kogoś... bardzo miły i wygadany chłopka, starszy o 4 lata i można powiedzieć 'sensowny' ale sama nie wiem...może ja naprawdę nie mam serca, może kochać nie potrafię... :cry:

Przez przypadek trafiłam na tą stronę, nie mam zwyczaju mówić o sobie ale internet dodaje odwagi. Jestem sama od zawsze, chodź wydaje mi się że nie jestem gorsza od nikogo. Z czego to wynika? zastanawiałam się nie raz... i czasem tak bardzo, bardzo mi kogoś brakuje. Ostatnio szukam sensu, celu życia. Jeśli nie jest to szczęśliwa rodzinka to co? Co powinnam zrobić by być szczęśliwą? a może to co mam teraz jest szczytem szczęścia jakie mogę osiągnąć.. Miała sporo czasu na przemyślenia i jedno wiem na pewno: nic nie dzieje się bez przyczyny. Czas zwany samotnością wykorzystuje na poznawanie i kształtowanie samej siebie...studiuje, planuje, ciągle szukam szczęścia ale nic na siłę i nie dla każdego pojęcie szczęścia musi się wiązać ze słowem "związek".
Sama nie wiem po co to piszę...ale życzę wam wszystkim powodzenia:) i polecam: Myslovitz - Acidland na poprawę humoru.