Samotność

Miłość. Czyli to do czego wszyscy dążymy. Niemal wszyscy. Ile razy można się zakochać? Zależy indywidualnie od człowieka, moim zdaniem. Są tacy którzy w skali roku mogą się na prawdę zakochać te kilka razy. A są tacy którzy zakochają się raz i nawet jeśli nie wyjdzie, mijają kolejne miesiące i lata i nie potrafią zapomnieć. Pierwsza miłość to prawdziwa miłość, jak pierwszy raz kogoś tak na prawdę pokochamy. Bardzo rzutuje to życie, jak się uda i powstanie związek choć na X czasu to dobrze, gorzej jak pierwsza prawdziwa miłość będzie nieodwzajemniona.

Dużo tego było :) Ponad 500 ocenionych na filmweb. Choć tylko siedmiu filmom dałem ocene 10/10

m.in:
- nasza klasa,
- wyspa tajemnic,
- lot nad kukułczym gniazdem

Pozycje obowiązkowe.

Poważnie są ludzie którzy są zirytowani z powodu zakochanych par? Co innego, gdy taka zakochana para przekracza z góry ustalone zasady i granice w miejscach publicznych. Ale tak obiektywnie zakochana para sama w sobie to piękny "widok". Dwoje zakochanych i szczęśliwych ludzi. Do tego dąży człowiek.

No ale sama nie pojedziesz na daleką wycieczką albo np na urlop :)
Co innego np rowerem samemu sobie pojeździć, albo pobiegać - to jak najbardziej! Ale podróżować daleko i długo w pojedynkę?

Piszecie o bycia samotnym w związku. Ja chyba wiem dlaczego tak się dzieje, pragnienie, ten impuls, "motylki w grzuchu", pożądanie - to wszystko wcześniej czy później się wypala. Sex staje się monotonny, już nie cieszy. Czas robi swoje. Dlatego tak dużo par się rozpada czy dochodzi do zdrad... Miłość w której jest przyjaźń, albo najlepiej przyjaźń która się przeradza w miłość. Pożądanie i cała reszta w/w z czasem się wypali ale zostaje przyjaźń, to że się dobrze czujemy przy drugiej osobie, potrafimy rozmawiać, po prostu się lubimy/kochamy...

A co do pytania z tematu... Tak jak wiele osób zauważyło, zależy jak na to spojrzeć.
Myślę, że ciężko odpowiedzieć... Biorąc pod uwagę przyjaciela który wyjechał i dziewczynę, z którą nie wyszło... Minęło z pięć lat...

Hello :)

Witaj niepoprawna i beznadziejna optymistko lubiąca patrzeć w gwiazdy i uśmiechać się do ludzi. Pięknie napisane! A podróżowanie piękna sprawa, tylko trzeba mieć z kim.. :)

Witam wszystkich. Długo by pisać... Popełniłem, nie ja jeden zresztą oczywiście, w życiu dużo błędów, wpadłem w hazard... Rodzina, znajomi, pomyślenie o samym sobie - nic nie ma znaczenia, nic się nie liczy... Tylko gra. Szło mi całkiem dobrze, brnąłem w to bagno dalej i dalej. Pracowałem, już parę lat w dobrej firmie, rzuciłem wszystko dla gry... Całe dnie spędzane samotnie, totalne odizolowanie. Z czasem znajomi przestali dzwonić, przychodzić, zapraszać na wspólne wyjścia. Przyszedł czas porażki, zawsze przychodzi "kasyno zawsze wygrywa". Obudziłem się na dnie, cud, że bez długów ale i praktycznie bez znajomych, miałem przyjaciela - wyjechał, już dawno. Spójrz na mój nick. Tak na prawdę, chciałem tutaj, z Wami, być już wcześniej - ale tak, nie miałem czasu, nic nie miało znaczenia, tylko gra... ehh...
To wszystko jest odcięte grubą kreską. Przyszedł czas wrócić do normalności, rozpocząć pracę i postarać się zacząć wszystko od nowa, raz jeszcze. Może jeszcze nie jest za późno? Dwadzieściacztery lata to już dużo, bardzo dużo... Powinien być dom, rodzina... To chyba ostatni dzwon wziąć i zacząć o siebie walczyć.
Mam olbrzymią nadzieję, że dzięki temu forum uda mi się poznać dobrych, wartościowych ludzi :)