Samotność

dzięki wszystkim za przywitanie.
Miło że zaglądacie.
Życzę wszystkim miłego dnia i pozdrawiam.

U kogo świeci, to świeci.
Na północy leje i jest ponuro.
W Gdańsku dziś mecz Niemcy-Grecja i nie wiem czy kibice nie zmokną.
Spać się chce..... a ja jestem w pracy i trzeba się spiąć i do roboty. ;-)

Pozdrawiam. Życzę wszystkim miłego dnia. :-P

Witam Cię BrawuRa

Głowa do góry i do roboty. Po to jest to forum abyś kogoś poznał. Masz dopiero 20 lat i cały świat przed Tobą. Nie załamuj się! :przytul:

Pozdrawiam.

Witam Cie fosfor3.
Wiem co czujesz.
W moim małżeństwie było podobnie. Prze ładnych kilka..... lat było wspaniale. Miłość, zgoda itp. itd....Mój mąż mógł robić karierę. Z niczym nie miał problemów. Ja tez owszem pracowałam, ale jak to matka poświęcałam się rodzinie - mężowi, dzieciom. Kiedy posmakował sukcesu w pracy, to posmakował tez jak smakuje inna kobieta (sekretarka). Kobieta bez wartości, po przejściach z bagażem niechlubnych doświadczeń życiowych. Od czasy, gdy z nią zaczął bliższą znajomość, to w domu oczywiście mój mąż stwierdził, że między nami się nie układa i musi odejść. Zostawiając, dzieci, żonę, rodzinę (typowy syndrom wieku średniego).
Koniecznie musicie temat w domu pogłębić i rozmawiać ze sobą na Was nurtujące problemy, bo u mnie nie dało się rozmawiać, bo mąż uważał, że wszystkim miał rację.
Teraz zostałam sama i samotna.....
Pozdrawiam.

Cześć Sunrise.

Myślę, że skorzystam nie raz z tego forum. Fajnie, że ktoś się odzywa.
Całe życie, kręciłam się wokół mojego męża. To jemu poświęciłam kupe lat życia, a teraz?
On był zawsze moim oczkiem w głowie. Zawsze wierna, zawsze przy nim, zawsze kochająca, stojąca na straży jak coś działo się źle.
To był najwyraźniej mój błąd. : placze:
Nigdy nie dopuszczałam myśli, że może stać się coś takiego jak jest teraz. No cóż, stało się.
Pozdrawiam.

Witam Cię Grishnak.
Szybko odpowiedziałeś.
Tyle co zauważyłam, to jesteś z Katowic. Drugi koniec Polski.
Tczew wita i pozdrawia. (noclegownia Trójmiasta).

Witam wszystkich serdecznie na forum.
Poczytałam kilka postów i widzę że w takiej sytuacji w jakiej się znalazłam nie jestem jedyna. Znalazłam się tu, bo samotność która mnie ogarnęła dobija i to strasznie.
Po wieloletnim związku zostałam sama. Mój mąż postanowił zamieszkać i zabawić się ze swoja sekretarką- zostawiając dzieci, rodzinę i mnie, gdzie przyrzekał miłość, wierność, oddanie do grobowej deski. Teraz jej poświęca czas. Wcześniej ja oddałam mu całe życie, wszystko co miałam poświęciłam dla niego - a teraz mam. Odwdzięczył mi się. Aby oderwać się od tego postanowiłam- choć przez przypadek dołączyć do Was, dlatego tu się znalazłam. Widzę, że życie w samotności nie jest takie proste, mam w domu dzieci, ale one też już maja swój świat - koledzy i koleżanki.
Pozdrawiam wszystkich.