Samotność

Aktualizacja!
U mnie bez zmian.. Chociaż hmm od ponad roku regularnie biegam, jestem magistrem, nadal pracuję, czytam duuużoo książek.. I jest ciężko.
Hmmm

[ Dodano: 2022-03-25, 10:51 ]
Prawie rok od mojej ostatniej aktualizacji..
Działo się, oj działo!
Jestem zaręczona, kupiłam dom, awansowałam no i... Straciłam dziecko (tego ostatniego nie życzę niczego.. Bardzo ciężko było się pozbierać)
Sama nie wierzę jak życie potrafi się zmienić.. Czasami warto troszkę poczekac..

Początek roku zaczął się cudownie! Facet z którym zaczęłam się spotykać stwierdził, że nie jest gotowy na związek i zostawił mnie w moje urodziny ;) Wczoraj z ciekawości weszłam na portal na którym się poznaliśmy i... szuka kolejnej do zaliczenia :D
Ogólnie ciężko mi się pozbierać - wegetuje, praca, studia, sen i to byłoby na tyle.
Chyba znowu się zapędzam w zaburzenia odżywiania ehh

Gdzie jest szczęścia?

Aktualizacja
Ponad tydzień temu po 12 latach pożegnałam ukochanego psa - pozostała wielka pustka.
W pracy dostałam awans wiążący się ze zwiększoną ilością obowiązków - podobno podwyżka nie jest mi potrzebna przy tym :lol2:

Aaa zaczęto mnie nazywać "Kosa", a ja tylko wymagam wiele od siebie i od innych.
Studia hm.. piszę pracę magisterską i jakoś idzie. Wolałabym jednak spędzać czas wolny na czytaniu książek;)
Życie... bywają dni lepsze i gorsze, ale jakoś trzeba iść do przodu, nikt za nas nie przeżyje życia.
Nadal szukam szczęścia :yes:

Witam znowu ;)
W moim życiu po kilku miesiącach szczęścia znowu nastał smutek. Mam wrażenie że rozpadłam się na tysiące kawałków. Nie mam już siły, jest mi ciężko, nie wiem co dalej. Kolejny związek się rozpadł, związek, w którym byłam prawdziwie szczęśliwa - teraz została pustka, czarna dziura.
Boję się, że znowu wpadnę w depresję, że wróci bulimia, nie wiem co dalej. Samotność.

Pozdrawiam

Edit. Nie da się żyć tylko pracą :lol:

Mam wrażenie, że praca i studia zaczęły być wymówką na życie, brzmi dziwnie prawda? Albo i nie.
Wiele wyborów, których dokonałam były błędne, mogę narzekać albo iść dalej (narzekam). -> albo kupić sobie nową sukienkę do pracy (:
Bez sensu, bez składni moją wypowiedź. Ale tak się właśnie czuję, jeden wielki chaos.

Ostatnio za dużo gadam, dużo głupot, za dużo się śmieje (:
Koniec ze mną.

Pozdrawiam
Caryca Katarzyna

Mi wychodzi rzecznik. Coś w tym jest (:

Hmmm dzień refleksji. Nadal sobie pracuje, robię studia magisterskie... Mam wrażenie, że w natłoku obowiązków życie ucieka mi między palcami. Coraz częściej zatracam się plątaninie myśli. A może to typowe dla introwertyka? ;) Póki co wiele sprzeczności jest w mojej głowie.

Abstrahując od tego wszystkiego...Kurcze, mam wrażenie, że zmierzam ku staropanieństwu :lol:

Witam ponownie po prawie 2 latach ;)
Kolejny raz wiele się zmieniło. Od początku roku dostałam umowę w wymarzonej, dobrze płatnej pracy - masa obowiązków, terminowość, odpowiedzialność za duże pieniądze, ale jestem w swoim żywiole.
Bo prawie 2 latach rozstałam się chłopakiem - niestety pojawiła się inna i dziecko... szkoda, że w trakcie związku ze mną... okazało się, że przez większość czasu (ponad rok) byłam oszukiwana. Hmm nadal nie wróciłam to bulimii mimo wielu przykrych wydarzeń.
Szkoda, że znowu czuję się samotna, ale chyba można do tego przywyknąć ;)
Pozdrawiam

totylkoja, Nie ma diety cud... musisz zmienić nawyki żywieniowe i co najważniejsze niech jedzenie nie będzie smutnym obowiązkiem;)
Wierzę, że wreszcie Ci się uda i zaczniesz żyć tak jak zawsze chciałaś :yes:

totylkoja, W moim wypadku wszystko się działo przez niskie poczucie własnej wartości, wszystkie lata szkolne byłam wyśmiewana - zawsze widziałam siebie w najgorszym świetle (w sumie coś jeszcze z tego zostało), no i byłam pulchniutka, każdy stres, załamanie - sprint do lodówki. W kulminacyjnym momencie osiągnęłam wagę 100 kg, aktualnie moja waga waha się między 61-63 kg i tak jest od ponad roku.
Jak się teraz czuję hmm ... lepiej, moje życie nie jest podporządkowane jedzeniu, ale nadal dobrego zdania o sobie nie mam, wydaje mi się, że musi upłynąć jeszcze trochę czasu zanim pokocham, zacznę akceptować siebie. No i żyje się świetnie bez ciągłego wymiotowania ;)

anonimae, Kalorii już nie liczę, jem normalnie... chociaż bywają dni, że muszę się kontrolować.
totylkoja, Przez jakieś 10 lat kompulsywne objadanie się i kolejne dwa objadanie się, i wymioty.

Zaczynałam od stałych godzin spożywania posiłków - 5 posiłków co 3 godziny, odrzuciłam tzw. "zapalniki", unikałam słodyczy, postawiłam na aktywność fizyczną... Ale chyba najważniejsza była siła woli, zawzięłam się i jakoś poszło. Na początku było bardzo ciężko. Aktualnie jem wszystko, ale nadal 5 posiłków, uprawiam sport 5-6 razy w tygodniu.

Cześć.
Chorowałam na bulimię trochę czasu, od 1,5 roku jestem czysta.
Zawsze i wszędzie polecam blog Wilczogłodnej ;)
Wierzcie mi, Jej rady naprawdę pomagają.

Cześć! Dawno mnie tu nie było, tak wiele się zmieniło..
Wszystko w moim życiu nareszcie nabrało barw! Jestem w cudownym związku, zawsze o takim marzyłam. Na początku przyszłego roku wyprowadzam się - wreszcie! Obroniłam licencjat.. I najważniejsze zaczynam wychodzić z bulimii.
Tak tylko chciałam się pochwalić..
Z samotności do szczęścia! Czasem wystarczy trochę chęci...
Pozdrawiam! :)

Irys, Znalazłaś chłopaka- idziesz do przodu, nie stoisz w miejscu. Przeszłość, to jak traktowali Cię inni przestaje mieć znaczenie.. to Ty jesteś kowalem swojego losu, to Ty decydujesz jak będzie wyglądać Twoje życie.. Jesteś młoda, całe życie przed Tobą, nie zaprzepaszczaj swojej szansy, inna może się prędko nie zdarzyć.
Powtarzaj sobie, że SIĘ UDA, że DASZ RADĘ, nie poddawaj się, nawet jeżeli trafi się jakaś porażka..
Jestem pewna, że wszystko się ułoży.. Nie uciekaj od problemów..

Pozdrawiam i ściskam :uscisk: