Samotność

Jak wstać? Przede wszystkim uświadomić sobie, że to tylko iluzja. Internet pomaga komunikować się ze światem, ale nie będzie nigdy substytutem prawdziwego życia. Był taki okres w moim życiu, że zachłysnęłam się tą ułudą i brałam na poważnie to co mnie tam spotyka. Prowadziłam długie, pasjonujące rozmowy z facetami i wydawało mi się, że oto przeżywam wielką romantyczną przygodę. A potem umawiałam się z niektórymi i okazywało się, że wszytko działo się tylko w mojej głowie. Miałam wtedy około 30ki. Tu w internecie można być kimś i nikim jednocześnie. Nie warto wpadać w tą pułapkę. Ja poniekąd w nią wpadłam i mam dziś 42 lata i nikogo bliskiego. Może gdybym wtedy bardziej polegała na prawdziwych relacjach z ludźmi, dziś byłabym w innym punkcie.

Właściwie to nie wiem, co jest przyczyną mojej samotności, bo jestem dość otwartą osobą o wielu zainteresowaniach i lubię ludzi. Widać, że im we mnie coś jednak musi nie pasować. Traktuję ludzi poważnie, nawet tych ledwie poznanych, ale nie mam często wzajemności i w tym problem, że często się po takim potraktowaniu wycofuję. I tylko czasem wyję do księżyca za bratnią duszą. Bez skutku.

Ja wychodzę z domu, bo jestem osobą otwartą, a poza tym tyle się dzieje ciekawych rzeczy, że szkoda życia na zamykanie się w czterech ścianach. Sylwestra spędzam sama, ale nie chciałam w domu przed kompem, albo z książką, więc poszukałam czegoś dla osoby niesparowanej. No i znalazłam...w Łodzi. Jadę na taki filmowy sylwester do kina kameralnego Charlie (polecam). Nie boję się samotnych wypadów, bo wiem, że zawsze kogoś można ciekawego spotkać, nawet jeśli to znajomość na 1 rozmowę. Na ludziach zawiodłam się nie raz i wiem, że nie ma co specjalnie liczyć na ich towarzystwo. Łódź polubiłam, więc sobie tam wpadam od czasu do czasu na weekend, pozwiedzam, fotki porobię, pójdę na spektakl. Czasem tylko smutno, że nie ma z kim wymienić się wrażeniami, ale co mam zrobić. W rozpacz zawsze można w paść, a przez to w depresję. Tylko po co? I tak nikomu nie będzie po nas żal. Jedyne co można zrobić dla siebie, to wzbogacać się o nowe wrażenia. Czerpać radość choćby i z tych przypadkowych i krótkotrwałych znajomości.