Samotność

Covid jest czy go nie ma zawsze samotny

Cześć 🙂

Cześć Miu, czuj się tutaj dobrze, miło Cie tu widzieć choć chyba lepiej by było nie widzieć bo wtedy nie bylabys samotna 😉 a co do forum sam zauważyłem taki trend, że logujemy się na to forum ale brak właściwie jakichkolwiek rozmów tutaj. Czasem chce założyć jakiś temat ale jest tutaj ich tyle, że boję się tematy dublować. Wszystko zależy od nas jak to forum będzie żyło

Witaj w naszym gronie 😉

Witam, czuj się tu dobrze, również Podkarpacie 😉

Oj biorę ile mogę xD Czasem nawet łatwe pytania są trudniejsze do odpowiedzi

Ale czego się wstydzą? Xd

No i o to chodzi aby dyskusja się rozwinęła🙂 A jeśli chodzi o cytowanie to samemu mam z tym problem, raz mi wychodzi a raz nie 🙂

Z pisaniem chodziło mi o to, że z jednej strony pragnę kontaktu z kimś i np. Piszę z kimś przez Neta a z drugiej strony potrafi mnie to pisanie męczyć, że muszę komuś poświęcać czas, że nie mogę być przez to na czymś innym lepiej skupiony, po prostu chce być sam bo jakby zaczyna mi tego brakować. Tak mam właśnie, możliwe, że nie tylko ja. Oczywiście nie chodzi tu o to, że ktoś mnie wkurza tym pisaniem tylko właśnie chodzi o chęć bycia samemu przedczym z drugiej strony uciekam przecież xd Być może jest to taki wewnętrzny limit społeczny we mnie.
Jeśli chodzi o pytania nie wiedziałem, że mam też odpowiadać xd
1.wiele tych kolorów, nie mam jednego
2.Nie lubię komuś czegoś polecać, każdy robi jak chce
3.nie pamiętam
4.Tak lubię choć tak zazwyczaj nie chodzę
5 Australia, nie znam jej sytuacji dobrze
6.Nie wiem czemu ma

Cytat:

Szczerze mówiąc, mam identycznie :lol:

w ogóle ja już sama nie wiem, czego ja chcę... brakuje mi ludzi, ale kiedy już mam możliwość, to mnie to tak jakby przerasta, męczy - tak jakbym nie miała "społecznej kondycji". Szybko łapię zadyszkę :D

Mam również coś takiego. Sam siebie nie rozumiem wtedy. Dotyczy u mnie to także pisania z kimś itp.

Ciekawe pytanie. W sumie nie miałem nigdy przyjaciół i przestałem wierzyć w przyjaźń, dla ludzi byłem, jestem tylko na chwilę, najbardziej gdy czegoś potrzebują. Także co tu mówić mi o wirtualnej przyjaźni. Jakieś tam kontakty przetrwały internetowe ale o przyjaźni nie ma mowy, to w ogóle rzadkie zjawisko a chciałoby się mieć przyjaciela i nim być tylko, że właśnie nie wiem czy umialbym już nim być

Cześć 😉 myślę, że kolega dobrze napisał odnośnie Twoich pytań. Sam jestem w takiej samotności, że jak to do mnie dociera to wyć się chce. Nie wiem jak z tego wyjść, nie mam przebojowej osobowości czego dzisiaj świat w większości wymaga, nie umiem odnaleźć sie w otaczającej mnie rzeczywostosci i jestem sam jak palec rodziny nie liczę. Ale myślę, że da sie wyjść z samotności aczkolwiek ja nie umiem. Czasami nawet nadchodzą mnie takie myśli, że samotność jest dla mnie najwłaściwsza.

Nie dotarł do mnie email od Ciebie.

Cześć 😉