[Baby Doll]

Cześć. :)

Julita jestem, mam 17 lat. Nie wiem od czego zacząć. Powiedzmy sobie szczerze, że mam dość samotności. Myślałam, że jak poczekam to wreszcie może ktoś mnie odnajdzie. Ale jak? To jest śmieszne.
Nie mam znajomych, przyjaciół... Wakacje, szkoła to dla mnie piekło. Nie będę co obijać w bawełnę. Jestem nieśmiała i... szukam przyjaciela.
Dlaczego przyjaciela?
Bo z chłopcami lepiej się dogaduje. Mimo, że czuje się skrępowana w ich towarzystwie... aczkolwiek jak w końcu się otworze jestem naprawdę fajną osobą.
Mam doła, może i depresja, jestem cały czas zmęczona, chciałam się zabić ( ja wiem, że to może odstraszać) Teraz? Jest lepiej ale jestem sama. Tak jest mi ciężko. Nie potrafię kochać. Nie czuje nic do swojej rodziny. Chciałabym uciec. Męczę się z tym już 4 lata. Nie potrafię być samodzielna, boje się ludzi, nowych sytuacji...

Jaka jestem?
- Nie posiadam żadnych uzależnień,
- Nie jestem typem imprezowiczki (nigdy nie byłam na imprezie, no chyba że na dyskotece w podstawówce )
- Nigdy nie miałam przyjaciół, a co dopiero mówić o chłopaku.
- Boje się dotyku, bliskości...
- Nie mam na nic ochoty. Chciałabym aby ktoś mi pomógł się otworzyć, odzyskać radość.
- Jestem nieufna,
- Ale także potrafię być przyjaciółką na całe życie,

Nie jestem taka nudna xD
Ha ha, jak pisze powyżej.

Jak przyjedzie mój kuzyn, to razem z nim i bratem robimy szalone rzeczy.
Bawimy się na placu zabaw, jeździmy na deskorolkach, gadamy z boczne podteksty,
Strzelamy z pistoletów na kulki w samochody, ogólnie rzec mówiąc psocimy.
Niektórzy uważają, że zachowuje się jak dziecko, ale ja lubię się tak zachowywać.
A teraz kuzyna nie ma i będzie za tydzień, ale ja tak nie mogę. Chce wiedzieć, że mam kogoś komu mogę zaufać, wyjść na spacer, bawić się!

Nie chce mieć tylko przyjaciół w necie. Chce mieć w tu w życiu. Zadzwonić, pogadać, pośmiać się, poganiać, pobiegać. Chce żyć! Proszę niech jakiś Anioł mi pomoże albo niech raczej jakiś Anioł się znajdzie.



Moje zainteresowania.
Ogólnie wieloma rzeczami się interesuje ale interesować nie znaczy realizować. Mam mało motywacji i energii ale chce nad tym popracować.
- lubię rysować,
- pisać opowiadania i wiersze, (może w końcu napisze książkę. Właśnie nad nią pracuje lecz z nie wielkim rezultatem.)
- jazda rowerem, deskorolka,
- mam gitarę ale nie umiem na niej grać ale chce zacząć. Może poproszę moją było nauczycielkę o naukę ;)
- kocham czytać książki lecz musi się w nich coś dziać, jak w filmach. Nie przepadam za nudnymi romansidłami.
- mimo, że nie umiem pływać - cudnie jest pojechać nad jezioro i się trochę popaplać. W końcu nauczę się pływać!
- zbieram komiksy i w przyszłości mangę,
- oglądam anime,
- bardzo lubię filmy o polityce, kryminalne, sensacyjne, fantastyka, psychologiczne - seriale także.
Nie wiem co mogę jeszcze napisać bo posiadam wiele zainteresowań, a jakoś nie mogę się pozbierać w tym chaosie myśli i uczuć. Jestem zbyt chaotyczna. Niestety :(

Mam nadzieje...

Że znajdzie ktoś się cierpliwy, kto mi pomoże, zaakceptuje wady, pomoże rozwinąć zalety. Po prostu razem, bo razem jest raźniej, bo razem nie boli, bo razem życie jest piękne.


Jestem z województwa Mazowieckiego, mieszkam niedaleko Radomia (40km), od Warszawy jakieś 100 km. Na wsi.

Na życzenie forumowiczki, został usunięty numer GG

[Orion]

Ach, Julito! Szkoda! Myślałem, że to może być nasz szczęśliwy dzień.

Zrozum, chciałbym strzelać do samochodów, to musi być świetna zabawa. Tak jak Ty, chciałbym pisać opowiadania - ale nie potrafię. Chciałbym jeździć na deskorolce, ale tego również nie potrafię się samemu nauczyć. Chciałbym też nauczyć się rysować. Nie potrafię narysować niczego, co nie jest prostą abstrakcją. Albo czymś związanym z matematyką, którą studiuję. Ty mogłabyś mnie nauczyć rysować, a ja w zamian mógłbym Cię nauczyć... grać na gitarze.

Przezwyciężyłem swoją samotność i mimo iż dalej czuję się trochę sam, to potrafię zarażać jej brakiem. Ale niestety mieszkamy od siebie strasznie daleko...