[marcinex]

Mam prawie 18, lat i nie ma żadnych kolegów, ani przyjaciół. Kiedyś myślałem, ze mam przyjaciela, jednak to byly tylko pozory, kiedy przestalismy chodzic do jednej klasy, nasz kontakt szybko drastycznie zmalal, az w koncu zanikl.Ale nie o tym, chodze teraz do 3 klasy i niestety relacje z ludzmi z klasy ograniczaja sie do szkolo, kazdy na swoich wlasnych kolegow itd. Ale jest taki jeden znajomy z ktorym mi sie dobrze gada, niestety jest on biedny, wiec nasze relacje sa oglraniczone, tylko do szkoly, bo tak to on nie ma pieniedzy zeby gdzies wyjsc, czy zeby wspolnie w cos pograc na kompie czy wgl cos zobic. Ja to rozumiem i nie przekreslam go za to ani nic. Ale w wakcje tak sobie myslalem, ze to w sumie spoko gosciu i po skonczeniu szkoly moglby on pojsc do pracy i wtedy moglbi bysmy sie bardziej zakolegowac i moze kiedys stac sie przyjaciomi. Wiem tez, ze on jezdzi od niedawna na rowerze i myslalem sobie ze moglby tez kupic w przyszlym roki i moglbysmy razem jezdzic. Ale skonczyly sie wakacje i w szkole poprosilem go o rade. Byla to dla mnie dosyc wazna rzecz, a on mi powiedzial rob co chesz. I wtedy poczulem, ze chyba go sobie w wyidealizowalem w te wakacje, bo jak przyjacielem moze byc ktos ktory poproszony o rade mowi ci rob co chesz. To znaczy ze wgl go nie obchodzimy. Zasmucilo mnie to, bo uswiadomilo mi to, ze mozemy sobie myslec, ze ktos moze nadawalby sie na przyjaciela, a w rzeczywistosci okazuje sie ze tak nie jest. Czy wy tez tak macie?