[tatsuhiro]

[podróżniczka]

Doskonale wiem, dlaczego jestem samotna. Zarówno nie mam drugiej połówki, jak i odsunęłam się od znajomych i unikam nowych znajomości. Powodem jest niska samoocena, brak akceptacji. Nienawidzę siebie i z góry zakładam, że nikt inny mnie nie polubi. Taka izolacja w ogóle mi nie służy, ale za nic nie potrafię się przełamać i wyjść do ludzi.

[Phryne]

Jestem po rozwodzie (miałam 27 lat), mąż po 8 latach związku i rok po ślubie powiedział, że jednak mnie nie kocha... Potem byłam 2 lata w związku z najlepszym przyjacielem. Nie żałuję, to był bardzo dobry czas, tylko niestety jego problemy go przerosły, nie umiał pogodzić naszego związku, moich oczekiwań i swojej sytuacji rodzinnej. Z bólem, ale zakończyłam to, to było jedyne wyjście. To było jakieś pół roku temu. Dlaczego nikogo nie mam? Nie wiem. Może po prostu na siebie jeszcze nie trafiliśmy, może nie trafimy nigdy. Nie wiem. Czas pokaże.

[Peter740]

Ja niestety w większości wypadków sam do tego dążyłem , nie pasowały mi związki w których byłem , a każda kolejna próba zapchania "dziury" kimś nowym nie dawała absolutnie żadnego rezultatu . Dałem sobie trochę na luz i dzięki temu łatwiej jest wszystko pogodzić Z resztą ja nie będę tracił życia na szukanie ,tylko wolę poznawać nowych ludzi , a cała reszta już jakoś "pójdzie"

[Jula]

Dobre podejście:) pochwalam:)

[Phryne]

Szukanie "plastrów" dla siebie, na swoje nie zabliźnione jeszcze rany (czy też "zapychanie dziury kimś innym") to bardzo niefajna metoda. Niestety, sama kiedyś coś w tym stylu zrobiłam i wiem, że to tę drugą osobę bardzo zraniło. Też sobie odpuściłam, czekam, po prostu. Może coś fajnego mnie spotka :)

[Jula]

Ja nie czekam bo już się naczekałam, teraz poznaję wielu ludzi i dobrze mi z tym. Może gdzieś jest ktoś dla mnie:)

[Phryne]

Moje "czekam" oznacza to samo właśnie :) Nie wyczekuję nie wiadomo jak gorliwie, nie rzucam się na facetów, ale czekam tak na spokojnie, realizując siebie, swoje pomysły, plany, dbając o siebie sama, skoro póki conie nikogo, kto by zadbał o mnie :)

[Peter740]

No mi ktoś mądrze kiedyś powiedział , "żyj dla siebie , nie dla innych" i w wielu wypadkach to się sprawdza . Związek nie gwarantuje tego że uciekniesz od samotności jak większość myśli , jeśli nie ma się własnego życia To tyle z mądrości

[Yogi]

Lepiej przeżyć z kimś krótki czas, niż nigdy nie mieć nikogo.

[Peter740]

No niby tak, ale bycie z kimś żeby uwolnić się od samotności też nie jest dobre. W gruncie rzeczy lepiej nauczyć się wpierw żyć z samym sobą i wtedy będąc w związku to będzie procentowac. Jedynie że ktoś preferuje wolne związki i wtedy też masz namiastkę bliskości.

[Jula]

Zgadzam się z Peter740 :) najpierw trzeba nauczyć się żyć ze sobą a potem coś budować. Samotność wiele uczy. Jeżeli nie pokochasz sam siebie nie wymagaj żeby ktoś ciebie pokochał. Trzeba otaczać się ludźmi, którzy dają nam dobre samopoczucie , nie tymi chwilowym tylko szukać takich, którzy przy nas będą bez względu na nasze samopoczucie czy błędy lub sukcesy. Łatanie dziury ludźmi przypadkowymi daje więcej szkód niż pożytku, choć i to czegoś uczy.

[Phryne]

[Yogi]

[Jula]

Yogi, jest ziarenko prawdy w tym co piszesz, gdy za długo jest się samemu trudno potem zaakceptować kogoś koło siebie. Niestety czasem bycie z kimś daje jeszcze gorsze rezultaty. Trzeba akceptować siebie i próbować wychodzić do ludzi, bez względu na to czy się boisz spotkań czy też boisz się zaufać komuś.