[Abuss]

Smierc.. dobra i zla.. wybawienie ale i strach przed nia.. zalezy kto na co patrzy.. ogolem smutna i bolesna

[broken_glass]

Ważny temat. Śmierć jest wpisana w życie, ale w zależności od punktu widzenia, może mieć różne odcienie. Nigdy nie uciekałam od tego zagadnienia, ale chyba przesadzam w drugą stronę- za dużo o tym myślę. Na studiach nikt nie chciał robić prezentacji na ten temat, nikt poza mną. Poznałam różne przesądy związane ze śmiercią, obrzędy ludowe, cytaty i wiele różnych informacji związanych ze zjawiskiem śmierci. Z resztą, sądzę, że literatura na przestrzeni epok miała szansę "oswoić nas", w jakiś sposób z tym zagadnieniem. Na pewno śmierć sprawia niewypowiedziany ból gdy zabiera nam ukochane osoby, myślę, że każdy kto tego doświadczył zgodzi się ze mną.

[Ever]

[myszka1604]

Śmierc-jedyna rzecz w naszym życiu jakiej możemy być pewni
Do tej pory nie zastanawiałam się nad tym za bardzo, w końcu młoda jestem, aż do czasu kiedy w czerwcu się o nia otarłam.
Śmierć jest nieuniknioną częścią życia, nie ważne ile mamy lat, jakie mamy życie.

[broken_glass]

To temat rzeka i każdego z nas dotyczy, bez względu jaki ma się do niej stosunek i tak nas czeka. Nigdy nie potępiałam ludzi,którzy zdecydowali się na ten ostateczny krok jakim jest samobójstwo. Rozumiem to doskonale, mój brat- wiele lat temu, kiedy byłam małą dziewczynką-wybrał taki koniec(ojciec nigdy nie chciał o tym mówić, a jeśli już go naszło, mówił o nim bardzo źle). Bardzo żałuję, że nie poczekał, aż będę starsza, jestem pewna, że mielibyśmy o czym rozmawiać i odwiodłabym go od tego pomysłu. Niestety nie będzie już okazji ku temu i chociaż go nie pamiętam, bardzo za nim tęsknię i jest mi bliski.

[śnieżynka]

Śmierć to bardzo trudny i poważny temat, dotyczący każdego z nas, każdego z nas to spotka prędzej czy później nie da się tego uniknąć ani przed tym uciec.
Śmierć jest na pewno czymś bolesnym zarówno dla osoby która odchodzi jak i jej bliskich. Dla mnie jest przejściem do nowego życia, spotkaniem ze Stwórcą, od którego zależy całe moje istanienie....Wierzę w to, że zasłużę na to by spotkać się z Bogiem w tym momencie...Śmierć budzi wiele pytań i niepewności. Co jest tam po drugiej stronie, gdzie są bliscy...? Wiara pozwala na to by mieć nadzieję że Spotkali się już z Panem, pomagać im przez modlitwę, ofiarowywanie Mszy świętych w ich intencjach...lecz tego tak naprawdę nikt do końca nie wie, zawsze pozostanie to tajemnicą. Śmierć napawa ogromnym smutkiem, bólem, utratą ale też i nadzieją...Wiara pomaga mi inaczej spojrzeć na to doświadczenie...nie tracić całkowicie nadziei

[KiciKiciKici]

Smierc dlamnie to jedynie ciala bo dusza dalej wedruje:) mam nadzieje. Strach to iluzja ale kazdy z nas posiada go. Wierze w reinkarnacje i zycie po smierci takze az tak sie nie boje. Najgorzej sie martwie o moje koty bo bez nich zycie bylo by puste ale osiebie jako o moja smierc sie nie boje. Zreszta przezylam keidys smierc kliniczna takze ulatwia mi to wiele:) bo mniej wiecej wiem jakie to uczucie a jest ono fantastyczne. Gorzej sie boje starosci i wygladanie jak brzydka pomarszczona krokodylica hehe niz samej smierci. Smierc innej osoby to nasz egoizm i tesknienie razem w jednym, i zrozumienie ze mozna bylo doceniac to co sie mialo.

[Dude]

Smierc to koniec swiadomosci. Mozg rozklada sie wraz z innymi narzadami. Tyle. Mozna umrzec za zycia tracac swiadomosc i kontakt ze swiatem.

[Luna]

Dude, nie zgadzam się z Tobą..
Gdyby tak było, to jaki sens miałoby całe to życie na Ziemi ?
Ja po prostu czuję ,pomimo braku wielkiej religijności, że po śmierci jest coś więcej.. że to nie może się tak skończyć.

[Robsson]

[KiciKiciKici]

poczytajcie ksiazki dr weissa:) polecam

[Dude]

Zycie na Ziemii jest bo akurat na tej planecie warunki sprzyjaly do powstania aminokwasow, bialek, organizmow jednokomorkowych i dalej do rozwoju, przez miliardy lat az do stanu obecnego. Stad nie dopatrywalbym sie glebszego sensu istnienia. Jestem bo jestem a moj praprzodek bakteria sie nazywa. Czlowiek umiera, jego mozg gnije, jego smakiem rozkoszuja sie robale typu czerwie i inne. A jak mozg umiera i niszczeje to swiadomosc znika. Ot, tyle.

[KiciKiciKici]

To jest bardziej skomplikowane niz same warunki..to nie wyklucza wcale tego ze niema zycia po smierci. Nasze umysly sa ograniczone i nie potrafia siegnac dalej niz jestesmy wstanie..Pozatym widze ze jeste spewny swojej teori:) czy czasem juz nie umarles raz?

[HMX]

Bardzo obawiam się śmierci. Kiedyś nie myślałem o tym w kwestii tego, że jest to coś strasznego. Jeszcze kilka miesięcy temu, kiedy wpadałem w tzw. "dołek" - pojawiały się myśli samobójcze. Dzisiaj - nie rozumiem tego. Przecież ja tak naprawdę kocham żyć, kocham myśleć, dzielić się swoimi spostrzeżeniami, rozwijać się, posiadać świadomość. Mimo, że jest ciężko, to jednak sama świadomość istnienia jest dla mnie czymś pozytywnym. Staram się wierzyć. Nie jestem jednak osobą, której wiara przybrała takie rozmiary, by się nie bać. Bardzo często miewam wątpliwości i myśli dotyczące śmierci. Najbardziej przeraża mnie możliwość nieistnienia. Całkowitego braku wszystkiego. Tak naprawdę taka możliwość powoduje iż nic nie ma sensu - jak już wyżej zostało napisane. A ja nie potrafię i nigdy nie potrafiłbym pogodzić się z takim losem. Jeżeli jesteśmy tak bezradni w obliczu wszechświata, to tak naprawdę wszystko jest samotnością i nie da się jej pokonać. No i wszyscy jesteśmy skazani na zapomnienie. Naprawdę nie ma możliwości abym się pogodził z takim stanem rzeczy.

[Dude]

Zdecydowanie jestem pewien swojej teorii.