Czy ktoś z Was jest w podobnej sytuacji do mojej - tzn. braku pracy pomimo usilnych poszukiwań poszukiwań i - co gorsza - to już Was dołuje, przerasta i wypala?
Uważam, że robię wszystko (ewentualnie bardzo dużo - bo zawsze ktoś, np. rodzice mogą mieć zastrzeżenia, że wszystko to zbyt szerokie pojęcie), żeby znaleźć pracę - jakąkolwiek, nawet poniżej moich możliwości, a nadal jej nie mam.
Czuję się już totalnie wypalona, przerasta mnie ta sytuacja. Mam dobre wykształcenie, umiejętności, jakieś doświadczenie (może nic specjalnego, ale zawsze coś sensownego, co można wpisać do CV), na rozmowach o pracę zawsze staram się być otwarta, dobrze nastawiona do ludzi (chociaż kosztuje mnie to bardzo wiele, bo jestem zamknięta w sobie, każdą taką rozmowę z pracodawcą bardzo przeżywam, bardzo mnie to w domu w nocy stresuje, no ale zawsze zbieram się na odwagę, idę i prezentuję się z jak najlepszej strony). Tylko nie wiem ile jeszcze mam czekać. Wszystko się odbywa po znajomościach, a ja nie mam żadnych znajomości. Staram się jak mogę, a prawodawcy tylko robią z człowieka wariata - mówią: dobrze pani wypadła, dobre CV, proszę czekać na kontakt w ciągu maksymalnie kilku dni. A potem ja czekam kilka miesięcy i nic... Macie na to jakieś rady?
Brak pracy? No nie wiem. Ja przykładowo jestem teraz bez roboty, ale bo muszę do końca pozałatwiać formaliści pewne. I powiem więcej, wiem że znajdę robotę jeszcze w tym miesiącu.
Ale do tematu, jakoś mi dziwnie się czyta że ktoś nie może znaleźć pracy. No dobra, ja żyję w stolicy... I tu jest od groma pracy (takie me zdanie). Nigdy nigdzie CV nie wysyłałem, ba nawet nigdy ów takiego papierka nie napisałem. Nie wierzę w ogłoszenia internetowe, bo polegają na zbieraniu baz danych CV. Miałem różne roboty i po mojemu wystarczy pójść do klubu/sklepu/(Huk go wie gdzie) i spytać czy potrzebują kogoś do pomocy/pracy... (i to radzę)
Stolica to stolica. Ja mieszkam w małym miasteczku. Byłam w sklepach i innych tego typu miejscach pytać o pracę. I to niejednokrotnie. Ale albo nikogo nie potrzebują, albo mnie spławiają - z byle powodu, nawet nie potrafią tego uzasadnić, takie nie bo nie. Do prac biurowych to u mnie jest wymagane CV, tylko, że nawet jeśli miałabym super CV i i tak znajdzie się jakiś znajomy znajomego i to on dostanie robotę, nawet bez kwalifikacji i bladego pojęcia o tej robocie. Tak już było - piszę z doświadczenia, to nie jest gdybanie. Co do prac typu sklep, albo jakaś pomoc na podrzędnym stanowisku to może i by się obyło bez CV (chociaż ja i tak je zanoszę) - gdybym miała znajomości. Nikt nie chce przyjąć nikomu nieznanej dziewczyny, która przychodzi sobie z ulicy i szuka pracy. Nawet pomimo tego, że ta dziewczyna (czyli ja) jest rzetelna, uczciwa, dyspozycyjna, punktualna i posiada referencje. A prawda jest taka, że ja mam w sobie dużo szacunku i pokory wobec pracy i pracodawcy. Mogę bez żadnej ujmy pracować poniżej swoich możliwości i kwalifikacji. Chociaż co oczywiste wolałabym w zawodzie. Ale i tu i tu starałabym się być dobrym pracownikiem. Kiedy chodzę pytać o prace to naprawdę jestem / sprawiam wrażenie osoby otwartej, rozgarniętej, inteligentnej i która szybko się uczy i przyswaja nowe rzeczy. Bo tak jest. Wystarczy mi coś pokazać, ja kilka/kilkanaście razy przećwiczę i juz tego samego dnia mogę to wykonywać. Ale nie - nikt mi nie chce dać szansy, bo nie. Z byle wymyślonego powodu - bo za rozgarnięta (czasami mam wrażenie, że lepiej udawać głupszą niż jestem), bo kryzys, bo d**a maryny. Już mnie to przytłacza i wypala. Jakieś rady???
Samur [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-12, 20:06
KROPLA w morzu napisał/a:
Czy ktoś z Was jest w podobnej sytuacji do mojej - tzn. braku pracy pomimo usilnych poszukiwań poszukiwań i - co gorsza - to już Was dołuje, przerasta i wypala?
Wpisz mnie do klubu.
KROPLA w morzu napisał/a:
Ale nie - nikt mi nie chce dać szansy, bo nie.
Mi powiedziano, że brak mi doświadczenia. Gdy zapytałem, jak zaraz po szkole w takim wieku mam je mieć, skoro nie mogę nigdzie dostać pracy, to tylko wzruszono ramionami.
I jak sobie radzisz z tym wypaleniem?
Masz jeszcze jakieś metody na szukanie pracy oprócz:
1. szukanie ogłoszeń o pracę (internet, gazety, tablice ogłoszeń) i składanie papierów (CV, list motywacyjny, kwestionariusz, co tam chcą to składam)
2. sama chodzę i pytam o pracę
3. mailowo wysyłam CV nawet jak nie prowadzą żadnego naboru do pracy
4. szukam staży - ale urząd pracy nigdy nie ma kasy
5. pytanie znajomych o to czy wiedzą coś na temat jakiejś pracy też jest na nic - zero efektu
to co jeszcze można zrobić? Jeżeli ktoś zna jakieś skuteczne wskazówki to proszę się podzielić.
Moje pomysły na szukanie pracy już się wyczerpały. A to cholernie wypala... ;(
Samur [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-13, 12:10
KROPLA w morzu napisał/a:
I jak sobie radzisz z tym wypaleniem?
W końcu przyjmuję do wiadomości fakt, że jest jak jest i ja sam tego nie zmienię, jednakże nie należy się poddawać i szukać dalej.
Oooooo szok! dzwonili z zaproszeniem na rozmowę w sprawie pracy, może coś z tego będzie, się okaże, ale to dla mnie szok, bo po naprawdę długim czasie ciszy nie spodziewałam się telefonu i to jeszcze w piątek 13 :) Na razie podchodzę do tego zachowawczo, z umiarem, bo jeszcze nie wiadomo jak to wyjdzie, ale telefon poprawił mi humor :)
Przejdziesz parę płatnych kursów, następnie posadzą Cię przed kompem i będą kazali dzwonić. Nie sprzedaż czegoś w "normie tygodniowej" to wylecisz. Czysty survival :P
Ostatnio zmieniony przez Samur 2013-09-14, 08:38, w całości zmieniany 1 raz
Wiem, jak jest :/ no ale chociaż tygodniówkę zarobię. I zawsze takie szkolenie może sobie dopisać do CV. Mam świadomość jaka to praca, ale nic innego nie znalazłam. Zresztą najpierw trzeba przejść przez rozmowę, a potem się zobaczy.
NovemberRain [Usunięty]
Wysłany: 2013-09-14, 16:54
KROPLA w morzu, dobre i to przecież, skoro szukasz od dawna, a nic znaleźć nie mogłaś.
Powodzenia na rozmowie, trzymam kciuki :) Poza tym rozmowa to chyba formalność w call center :)
Ostatnio zmieniony przez NovemberRain 2013-09-14, 16:55, w całości zmieniany 1 raz
Dalej nic nie mam, i chyba zostaje mi pojechać do ojca, do Holandii. Nie bardzo mnie to jakoś zachwyca, może dlatego, że nie będzie po co wracać.
Mariette [Usunięty]
Wysłany: 2013-10-11, 12:35
Cytat:
Nie bardzo mnie to jakoś zachwyca, może dlatego, że nie będzie po co wracać.
_________________
Hmm, może spróbuj, Holandia, nie jest, obozem pracy, tym bardzej, że masz tam ojca. Pomoże Ci, jak każdy ojciec, Może czasami będzie wracać do korzeni,
Vyar, zdecyduj się, Pozdrawiam.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
