Samotność

A może warto zinterpretować opisaną przez Ciebie sytuację w taki właśnie sposób, że wpadłeś jej w oko i nie wie, co z tym zrobić.

Ale wiesz, mam taki sam problem - oczywiście poza tymi, które bezpośrednio wiążą się z moją niepełnosprawnością. Niekiedy zdarzy mi się wymienić spojrzenie i uśmiech z jakąś kobietą. Problem w tym, że po sekundzie nie wiem, co mam ze sobą począć.

Nie wszystkie osoby niepełnosprawne ruchowo to paralitycy. Chociażby ja do nich się nie zaliczam. Nie za bardzo rozumiem tej części Twojej wypowiedzi, która dotyczy dania sobie spokoju ze sobą. Jeśli będziesz łaskaw to rozwinąć, to bardzo chętnie o tym z Tobą podyskutuję.

Chętnie też odpowiem na Twoje pytanie. Pracuję na stanowisku analityka internetowego w formie telepracy. Jestem odpowiedzialny za tworzenie baz adresów e-mail według określonych kryteriów - gdzie każde kryterium to osobne zlecenie, które należy wykonać w określonym przez zwierzchnika czasie. A zlecenia są różne, np.: podmioty zajmujące się produkcją, dystrybucją i/lub sprzedażą ekskluzywnych zegarków, podmioty oferujące budownictwo alternatywne, hotele w kamienicach, wszystkie instytucje, firmy itd., które znajdowały się przy ulicy Rynek w Kielcach, baza agencji reklamowych, baza wszelkich możliwych agencji (poza towarzyskimi ;-)

) w Toruniu... Mógłbym tak jeszcze długo wymieniać. Od dziś szukam podmiotów, które udzielają kredytów indywidualnych i pożyczek. Zlecenie to trwa od dzisiaj do 4 stycznia, choć dla mnie będzie ono krótsze, gdyż od 24.12 do 4.11 jestem ns urlopie. :)

Czy osoba niepełnosprawna ruchowo (mająca przy tym do pewnego stopnia niewyraźną mowę), która potrzebuje pomocy przy najprostszych czynnościach - takich jak mycie, karmienie etc. - ma Waszym zdaniem jakiekolwiek szanse na na znalezienie partnerki/partnera, która/który w pełni ją zaakceptuje i zechce z nią być?

Mieszkam w Iławie - w województwie warmińsko-mazurskim - która jest bardzo chętnie odwiedzana przez turystów, szczególnie w sezonie wakacyjnym.

Cierpię na Porażenie Mózgowe (cztero-kończynowe) z bardzo głębokimi zaburzeniami mowy. Mimo to, mając chociażby na uwadze fakt rozwoju innowacyjnego zjawiska, jakim jest obecnie telepraca, chcę realizować się zawodowo zarówno w celu samorealizacji jak i osiągnięcia pełnej i satysfakcjonującej mnie niezależności finansowej do osiągnięcia czego przyda mi się, niewątpliwie, pełne wykształcenie wyższe, które zdobyłem 26 czerwca 2009 roku.

Moja niepełnosprawność nie jest dla mnie większą przeszkodą w zdobywaniu wykształcenia jak i realizacji planów zawodowych.

Szukam kobiety, która będzie gotowa zaakceptować mnie takim, jakim jestem. Staram się nie mieć ideałów, gdyż uważam, że istnieją one tylko w teorii. U kobiet cenię sobie inteligencję, wrażliwość, tolerancję, zrozumienie i elegancję. Oferuję miłość, szacunek, troskę i zrozumienie. Oczekuję dokładnie tego samego.

Dziękuję za miłe słowo. Problem polega na tym, że kobiety się mnie boją lub wzbudzam w nich jedynie litość. Niektóre z nich traktują mnie jak zło konieczne, jeszcze inne jak małe dziecko, do którego należy się uśmiechnąć i pogłaskać po głowie.