Samotność

Przepraszam ale źle napisałam .On chce mnie odebrać z przystanku jak już będe w Polsce.Przyjeżdżam autokarem ale będzie to poźna godzina wieczorna.Sama już nie wiem czy ja nie wyolbrzymiam wszystkiego za bardzo.Nie powiem że wiem o Nim mało bo tak nie jest.Bo On nie jest jakimś tam chłoptasiem to wiem z całą pewnością.

Cześć jestem tutaj nowa.Bardzo prosiłabym Was o radę bo tak na prawdę nie mam komu się wygadać i poprosić o jakąś rade.Mam 29 lat od 5 miesięcy mieszkam w Danii ale za dwa tygodnie wracam już do Polski.Dwa miesiące temu poznałam chłopaka (przez internet) jest starszy ode mnie o 9 lat.Codziennie ze soba piszemy lub rozmawiamy przez telefon.Z dnia na dzień poznajemy sie coraz bardziej ale niestety nie jest to znajomość realna.Ogólnie róznica wieku miedzy Nami nie jest dla mnie problemem ale obawiam się że z czasem się stanie.On dojrzały po przejściach z bagażem doświadczeń a ja ,jak On to mówi żartobliwie ,,dopiero zaczynam życie,,duzo uzywa podobych zwrotów i chodz mówi to w zartach to ja boję sie ze w koncu przestaną być to żarty i różnica wieku nas poróżni mimo iz On twierdzi ze jestem bardzo dojrzałą osobą ale ja czuje że czasami traktuje mnie jak dziecko.Odkąd dowiedziął sie kiedy wracam powiedział że po mnie przyjedzie i zawiezie mnie do domu.Mówi że nie może już sie doczekać kiedy mnie zobaczy i chce koniecznie po mnie przyjechać .Ja nie chce sie na to zgodzic bo najzwyklej w świecie sie boje.Jest fajnie,zaczyna mi zależec na Nim ale nigdy jeszcze sie nie spotkalismy i dlatego przemawia przeze mnie strach.Powiedziałam mu o moich obawach ale On kompletnie tego nie rozumie.Mówi że nie mam sie czego bać ale rozsadek podpowiada mi inaczej.Nie ukrywam że bardzo bym chciała aby przyjechał ale.......ale.....