Samotność

Nie chcę wywołać żadnej dyskusji religijnej, bo to śliski temat, ale się wypowiem;) Czy wierzę w Boga,? trudno powiedzieć. Na pewno czymś wartościowym nie jest dla mnie instytucja kościoła, jest to instytucja, która jest dla mnie jednostronna, ma zbiór zasad i nie ma czegoś takiego jak słuchanie czy dialog z wiernymi, na zasadzie my wiemy najlepiej, nie jestem w stanie czuć się wspólnotą z takim traktowaniem. Historia również potwierdza, że głównie liczą się interesy. Natomiast, pójście do kościoła jest nieraz jakby taką ulgą że gdzieś tak do kogoś można się zwrócić z problemami, czy to pomoże czy nie wiadomo, ale to takie chyba psychologiczne coś. I tak to chyba traktuję. Jak jest fajny ksiądz i ma ciekawe kazania to nieraz warto posłuchać, ale to rzadkość.
A do ostatnich wpisów, to też uważam że kościół może zrobić krzywdę. Nie jest to może widoczne, ale w jakiś sposób jest to dla mnie sterowanie czy wpływanie na ludzi (gdy ktoś bezgranicznie ufa), szczególnie na wioskach gdzie ksiądz to świętość. Nieraz jest tak, że ludzie patrzą na siebie i nie sposób na przykład pokazać że się chce żyć bez ślubu czy jest się innej orientacji. Problemem wg mnie jest to że część to głęboko wierzących katolików uważa, że ich zasady są jedyne i nie rozumieją, że reszta świata musi wyznawać i uważać to samo (np. invitro).

Myślę że ogólnie u nas, jest jakaś presja na to aby żyć zgodnie z jakimiś "standardami", przekonaniami czy wyobrażeniami ludzi że tak musi być i to jest jedyna słuszna droga. Ludzie chyba nie chcą rozumieć, że ktoś robiąc coś inaczej może być szczęśliwy i nie musi robić tego co wszyscy, każdy stara się coś oceniać tylko swoim punktem widzenia. Często jest tak jak pisze @pogodanka że ktoś coś robi dla świętego spokoju, szczególnie dziewczyny w mniejszych miejscowościach gdzie jest presja na tzw. stare panny. Mnie tak zawsze babcie kilka razy mówiła, a może byś wrócił do niej bo tak sam jesteś. A przecież co to za sens wracać do czegoś co jest złe.

Mnie w Czechach też coś intryguje. Chyba właśnie to ich podejście do życia, w porównaniu do Polaków, to mają zdecydowanie bardziej "zdrowe" podejście do siebie i świata. Z wielu rzeczy potrafią się śmiać, w tym z siebie. Podchodzić do wielu rzeczy z dużym dystansem. Nie są chyba tacy "nadęci" jak my. Ostatnio natrafiłem gdzieś na youtubie jakiś reportaż o pogrzebach w Czechach (bodajże tvn'woski), widać na nim zdecydowanie inne podejście do życia, różnica kulturowa duża.
Ja lubię czeskie filmy, mają swój klimat.

Też czuję nieraz taką bezradność, gdy ktoś coś oczekuje, myśli że coś jest proste, oczekuje na coś. A w rzeczywistości jest wręcz przeciwnie i wiesz że masz górę przeszkód przed sobą. I nieraz ma się przez to "dwa garby" jeden z poczucia bezradności i że czegoś się nie można zrobić, drugi że kogoś przez to się zawiedzie.

Z tymi przeciwieństwami to według mnie też raczej się nie sprawdza. Choć zależy też na jakim poziomie. Jeśli są to dwie kompletnie różne osoby o różnych nawykach, trybie życia itp. to być wtedy razem jest trudno i na dłuższą metę będzie to dla obu męka. Natomiast jeśli się od siebie jakoś różnimy to fajne jest w tym to że nie jest się wtedy tylko we wspólnym, stałym, "bezpiecznym" świecie. Ale ta druga osoba może pokazać nam swój świat ten różny od naszego tj. nieraz może nas przekonać do czegoś czego byśmy nie zrobili bo wydaje się na to nudne, głupie nieciekawe. Wzajemnie można poznawać nowe.
Choć oczywiście są odstępstwa znam pary, w których jedna osoba taka "z ikrą" rządzi, decyduje a druga taka bardziej wycofana godzi się na to, najwyraźniej to obu pasuje. Też znam parę, gdzie widać że są to przeciwieństwa a się pobrali. Kwestia pewnie zgodności w rzeczach podstawowych a reszta to na ile coś jesteśmy w stanie zaakceptować i nam nie przeszkadza.

Ja mam starą, ponad 10 letnią lustrzankę Canona i jestem zadowolony. Oczywiście teraz są lepsze i brakuje mi głównie m.in. większych wartości ISO. Choć według mnie jeśli ktoś chce robić zdjęcia nieprofesjonalnie, to każda lustrzanka będzie dobra. Bardziej skupiłbym się na tym jak łatwo się obsługuje czy ile ma opcji i które w przyszłości mogą wydać się przydatne np. takie pozorne drobiazgi jak możliwość ustawiania czasu samowyzwalacza czy ustawianie czasu naświetlenia w trybie BULB.
Natomiast skupiłbym się na obiektywie. Ja sobie kupiłem jasny stałoogniskowy 50 mm / 1.8 i standardowym kitowym już praktycznie nie robię zdjęć. Jasny obiektyw pozwala zdecydowanie na wiele więcej.

Jedna z przyczyn u mnie to chyba taka jakaś nieumiejętność odczytywaniu innych ludzi. Mam wrażenie że kilka razy coś straciłem, bo nie potrafiłem zobaczyć że dla kogoś coś znaczę, że ktoś mnie lubi itp. Taki brak umiejętności czytania sygnałów czy może to zwyczajny brak wiary w siebie.

Cześć,

witam wszystkich, wszystkie bratnie dusze, które są samotne. Myślę fajnie tak w końcu się zebrać i podzielić się z innymi podobnymi ludźmi i poczuć że nie jest się jednym.

Hej,

witam na forum. Ja mam coś podobnego takie hamulce. Samo wyjście do kina samemu jakoś nie przeszkadza. Ale najgorsza jest myśl że się kogoś spotka i wrażenie, że ten ktoś będzie myślał o tobie że to tak głupio, że poszedłem sam do kina. Taka obawa przed "tłumaczeniem" się że sam, że czemu itd. Podobnie ciężkie są pytania, że gdzieś pojechałem a z kim i niektórzy nie rozumieją, że można samemu;)