Samotność

Proste ten który uprawiam.
Parkour/Free Run

Pasje a właściwie całą ich masę już mam.
Bez tego chyba dawno już bym zwariował całkiem.
Najważniejsza którą chciałbym zająć się zawodowo w przyszłości jeżeli dożyję.
Naprawa i modyfikacje komputerów, gsm, konsol i innej elektroniki.
Od kilku lat dzień w dzień się tym zajmuję. Nawet obecnie nie mając komputera. I jestem w tym naprawdę dobry. Ja to widzę.
Komuś się popsuje smartfon, komputer zaraz znajdę usterkę i zajmuję się naprawą.
Niestety z matematyki jestem słaby gdyby nie to już dawno zostałbym programistą.
Kolejna pasja którą cały czas również rozwijam języki obce. Angielski cały czas zakuwam, uczyłem się Japońskiego znam podstawy, ale za długo tego języka nie używałem i muszę sobie kiedyś go przypomnieć.
Dalej ćwiczę parkour czasami.
Piszę własne teksty, opowiada, wiersze itp.
Też chciałbym kiedyś wydać książkę lub płytę.
Podróże, czasami lubię wyjść gdzieś w obce miejsce i pozwiedzać po prostu.
Astrologia moja najnowsza pasja. Zaintrygowała mnie. Gwiazdy, czarne dziury, Wszechświat itp. Wszystko to jest fascynujące. Jesteśmy jak pyłek w ogromie tego wszystkiego. Materia widzialna i antymatetia. Teoria strun i tego że wszechświat się stale rozszerza. No i czasoprzestrzeń. Bo to też mnie fascynuje. Podróże w czasie itp.
Sporo tego jest tylko czasu za mało by się wszystkim zająć. A i często nerwów również brak.

Cześć witamy na forum. Mam nadzieję że się tu odnajdziesz

Cześć witamy na forum

To jest skomplikowane.
Ale niech będzie opiszę całą sytuację.
Otóż nie mam już żadnych przyjaciół.
Zawsze od małego byłem na ich zawołanie, jak ktoś miał jakiś problem. To zawsze pocieszałem, próbowałem rozwiązać ich problemy.
Choćby nie wiem jakie były.
Zdarzyły się dwie paskudne rzeczy w moim życiu.
Raz pojechałem ze znajomymi.
Wypiliśmy sporo, ledwo na nogach byłem. Kierowca tylko nie pił z tego co pamiętam.
Byłem z dwoma znajomymi których znałem od 2 klasy podstawowej szkoły. Czyli lekko mówiąc znalismy się ponad 12 lat.
Wysadzili mnie po środku lasu, nabitego jak meserszmit. W obcym mieście. Jakoś przestałem się godzinę czy dwie w lesie. Po czym ledwo bo ledwo. Dotarłem do domu. Ponad 15km z buta.
Druga sytuacja która już przelała szalę goryczy.
Ćwiczyłem i zlamalem nogę.
Lubię sporty ekstremalne i wiąże się to z ryzykiem.
Wylądowałem w szpitalu.
Żaden pseudo znajomy mnie nawet nie odwiedził.
Po mimo że wiedzieli gdzie leżę itp.
To po tym wszystkim zerwałem wszelkie kontakty i nie zamierzam nawet teraz czesc im mówić.
Wolę już nie mieć znajomych niż pijawki bez serca.
I tak oto stałem się człowiekiem który ma zero prawdziwych znajomych.
Trudno, widocznie tak być miało.
Nie potrzebuję ich.
Mam swoje pasję, całą masę.
I wiem co chcę w życiu robić.
Jak mi się to uda.
Do czego będę dążył.
To znając życie zaraz się ci pseudo znajomi będą chcieli przykolegować. Bo będę miał pieniądze, dużo pieniędzy.
Wtedy udam że ich nie znam.

W sumie to nawet nie wiem jak zacząć ten temat.
Może tak. Mam 25 lat, kawaler od zawsze. Jestem osobą bardzo inteligentną, wrażliwą.
Poznam kogoś ciekawego.
Nie wiem do pisania, może jak się lepiej poznamy to nawet coś z tego wyjdzie.
Nie mam żadnych wymagań, bo nikt nie jest idealny. Sam nie jestem i nigdy nie będę.
Po prostu może przy odrobinie szczęścia uda mi się poznać kogoś normalnego.
Na nic nie liczę bo ludzie i tak składają tylko puste obietnice.
Ja młody, znający 3 języki obce.
Pasjonujący się technologią. Komputerami i wszelką elektroniką.
Bez nałogów.
Nie piję, nie ćpam. Bo gardzę takimi rzeczami.

Jak ktoś będzie chciał to niech się odezwie

To tyle z mojej strony. Pozdrawiam [/b]