Samotność

Przemoc, brak tolerancji, niechlujstwo, takie tam zwykle rzeczy:)

Jedno z moich ulubionych to:
"Kto posiadł sztukę rzucania noży, nie jest jeszcze bynajmniej chirurgiem"
Bert Hellinger

Dobry wieczór Kochani, ostatnio nie przedstawiłam się. Jestem tutaj, bo pewnie ja Wy, czuję się samotna i samotność ta doskwiera mi bardzo pomimo moich założeń i wyobrażeń na temat tego, jak będzie wyglądało moje życie. Rozwiodłam się. Krok ten kosztował mnie chyba znacznie więcej niż początkowo mi się zdawało. Kosztował mnie połowę mnie. Odrąbałam połowę siebie. Sporo jest tutaj osób bardzo młodych, więc nie wiem, czy mnie zrozumiecie. Ale pozostawienie poza sobą kilkunastu lat życia z mężczyzną, z którym ma się dzieci jest bardzo, bardzo trudne. Ale zrobiłam to, ponieważ postanowiłam dochować wierności sobie. Moim wartościom. Ceną jest poczucie winy, które towarzyszy mi każdego dnia oraz pytania, czy nie powinnam jednak jeszcze bardziej zagryźć warg. Czy krwawiące wargi są lepsze od poczucia tej samotności, którą mam teraz? Czy to minie? Ile trwa ten czas, który leczy rany?
Życzę Wam Kochani spokojnego wieczoru.

A ja czuję się nieporadnie. Nie wiem, co zrobić z wieczorem. Zaczęta książka leży obok, nic nie cieszy, kiedy jestem sama. Nie umiem być chyba sama. Chociaż zawsze bardzo chciałam umieć być sama. Ostatnio kupiłam sobie hamak, o którym zawsze marzyłam. Rozwiesiłam go między sosnami na działce i patrzyłam jak smętnie buja się, taki sam jak ja. I nawet nie chciało mi się na nim położyć. Czasem nie potrafię cieszyć się z małych, prostych rzeczy, takich zwykłych dostępnych na co dzień. Siedzę i gapie się na nie, a one leżą. Na co szkoda mi czasu?

Tak, jasne. Poproszę jednak o chwilę cierpliwości. To moja pierwsza przygoda z jakimkolwiek forum i potrzebuję się odnaleźć w tym nowym środowisku. Z natury nie skaczę na główkę:)

Cześć, poprzyglądam się trochę, poczytam. Wszystkiego dobrego dla Was.