Samotność

Cześć Riana, no będzie ciężko bo tu prawie już nikt nie zagląda, niestety minęły już czasy świetności tego forum. Jeśli masz ochotę, możemy popisać na priv, poznać się ;) Zaglądam tu prawie codziennie, nie wiem po co, chyba z przyzwyczajenia :lol:

Cześć Aleksandro! :oczko:

DJ'ing, muzyka elektroniczna (EDM), fotografia.

Na tyle dużo by już nic nie oczekiwać..

Miłość to najsilniejsze uczucie, relacja oparta na prawdziwej i szczerej przyjaźni, która jest jej mocnym fundamentem. Bez silnej przyjaźni nie ma miłości, miłość to bezgraniczne wsparcie i najwyższa forma szacunku.

Witaj, widocznie tak na prawdę nigdy Cię nie kochał skoro zostawił Cię samą od tak bez przyczyny. Nie warto czekać na kogoś takiego, lepiej wyciągnąć wnioski z tego doświadczenia i iść dalej przed siebie, poznać kogoś wartościowego i dojrzalszego emocjonalnie, przede wszystkim kogoś kto Cię obdarzy prawdziwą miłością i szacunkiem. Wiem że łatwo powiedzieć ale innego wyjścia nie widzę. To że jest na Ciebie wściekły za to że go kochasz to już pozostawiam bez komentarza.. Oczywiście współczuje Ci bardzo tej sytuacji, mam nadzieję że się szybko pozbierasz i poznasz kogoś dojrzałego, wartego Twoich uczuć.

Moim największym problemem związanym z miłością było to że często myliłem ją ze zwykłym współczuciem, co zresztą jest jednym z syndromów DDA

Dodam jeszcze od siebie że często przeraża mnie hipokryzja tych kobiet, które twierdzą że wygląd nie jest najważniejszy, liczy się głównie osobowość a po pokazaniu swojego zdjęcia natychmiastowo kończą rozmowę i zrywają kontakt bez żadnego wyjaśnienia, tak po prostu. Nie zdążą nawet zapytać skąd jestem, ile mam lat, a już pada pytanie "jak wyglądasz?". Tak jakby to w obecnym momencie rozmowy miało jakieś znaczenie. Miałem już tyle takich sytuacji że zniechęciło mnie to do szukania znajomości poprzez portale społecznościowe, czaty itp..

Od jakiegoś czasu katuje na Netflix serial Outlander, kto lubi podróże w czasie + wątki historyczne temu bardzo polecam!

Księżniczkom nie wystarczy zwykłe "cześć, hej, jak się masz", trzeba wspiąć się na Himalaje intelektu i koniecznie je "zaskoczyć", wtedy niekoniecznie odpiszą ale już rozważą możliwość odpisania, wszystko będzie zależeć od jej nastroju, humoru ;)

Mam tylko jedną osobę, której mogę powiedzieć o każdym problemie, która wysłucha i pocieszy, dla reszty "przyjaciół" jestem potrzebny tylko wtedy gdy trzeba mi się z czegoś zwierzyć a moim zadaniem jak maszyna do pocieszania jest wysłuchać, doradzić. Taka jest cena za empatię do ludzi..

Jakiś czas temu poznałem na czacie dziewczynę, bardzo fajnie nam się pisało, rozmawialiśmy na wiele tematów. Czułem że to może być relacja na dłużej ale do czasu.. Padło pytanie z jej strony czy jestem wierzący a że zawsze odpowiadam szczerze (bo po co kłamać) to odpowiedziałem że raczej nie, choć nie jestem jakimś wielkim wrogiem kościoła i wiary, po prostu szanuje światopogląd innych. I natychmiast kontakt się urwał, nie wysłała mi więcej ani jednej wiadomości mimo że pytałem czy wszystko w porządku, czy coś się stało.. Tak po prostu mnie olała i koniec znajomości.
Moim zdaniem kwestia wiary nie jest wyznacznikiem wartości człowieka, można być dobrym człowiekiem będąc ateistą.

Cześć Samotna 28 :oczko:

W moim przypadku, kiedyś bardzo się tego wstydziłem że nie mam nikogo, czułem się beznadziejny bo inni mieli bogate życie towarzyskie a ja cały czas sam w domu. Teraz już to we mnie tak nie uderza, nie ukrywam przed nikim że jestem typem samotnika bo wiem że w gruncie rzeczy i tak nikogo to nie obchodzi. Owszem czasami jest przykro gdy widzę że np. jestem olewany przez współpracowników w pracy, czy widząc na fb jak dalsi znajomi z czasów szkoły mają rodziny i mają bliskich ale robię wszystko żeby się tym nie przejmować, bo co mi to da.. Jeśli nie da się tego zmienić to trzeba to zaakceptować, lepiej żyć wtedy :oczko:

Przez pandemię nie pojechałem z moją kuzynką na imprezę życia, niby bilety zakupione nie straciły ważności i już jest ustalony następny termin ale cholera wie kiedy powrócą imprezy masowe.. Współczuję tym co potracili przez covid pracę, oby udało się Wam znaleźć nową i jakoś odbić finansowo od dna!

Witam, nie było mnie tu bardzo długo, może ktoś mnie jeszcze pamięta :lol:

Do mojego życia znowu powróciła samotność. Po nieudanym związku potrzebowałem jej bardzo żeby się "zresetować", a teraz znowu mnie przytłacza. Jednak na dłuższą metę ciężko jest żyć nie mając bliskiej osoby, z którą można dzielić się uczuciami, ciepłem, czułością. pfff, Ameryki nie odkryłem, każdy to wie :) W tygodniu podczas pracy jeszcze jest znośnie, bo myśli zajęte czym innym. Gorzej w weekendy gdy człowiek nie ma co ze sobą zrobić, uczucie samotności wzrasta, potrzeba kontaktu z drugim człowiekiem. Swoją samotność oceniam w tym momencie na 8/10. Czy coś się zmieni, czas pokaże :)