Samotność

Trudno jest wyjść gdzieś samemu... ale jak siedzę sama w domu, bez konkretnego zajęcia to mam poczucie, że coś mnie omija. Ta chwila, która jest teraz nigdy się już nie powtórzy, dlaczego mam tracić swój cenny czas na siedzeniu w domu i patrzeniu się w sufit? Fakt do kina, teatru czy na koncert sama nie pójdę, ale na spacer, na rower, na basen czemu nie...? Wystarczająco jest mi źle, że jestem sama,ale czy z tego powodu mam rezygnować ze wszystkich rozrywek?
Nam (samotnym) też się coś od życia należy!! ;-)

mam tak samo i to nawet nie dotyczy tylko rodziny, ale ogólnie ludzi, którzy zadają takie pytania, a w rzeczywistości mam wrazenie, że wcale ich to nie interesuje. Tylko, ze to napędza błędne koło, bo w końcu bardzo wiele osób zaczyna mi przeszkadzać, i krąg znajomych sie zawęża... nie tędy droga...:)

[quote="panna Z."]

Cytat:

A nie przykro Ci, że nie mają innych tematów i ciągle tylko o facetach? Ja mam koleżanki, które kogoś mają i jakoś rzadko rozmawiamy o ich relacjach, wolimy mówić o innych aspektach życia :). Czy będąc w związku trzeba o tym nieustannie opowiadać i się na tym skupiać?

Oczywiście, że przykro, ale co miałam poradzić? Wytrzymałam ostatnie spotkanie, wrócilam z wielkim dołem i postanowieniem, że już nigdy na takie spotkanie nie pójdę.

Cytat:

Nie ma w tym nic nietypowego i nikt się dziwnie na to nie patrzy :-)

Masa osób tak robi.

Otóż to. Chociaż mam wrażenie, że tu dużo zależy od nastawienia. Bo jak ktoś idzie sam z musu i się tego wstydzi to czuje dyskomfort, ma wrażenie, że inni patrzą itp.

Cytat:

i tak nic ciekawego sie nie przydarzy...

Jak wierzysz, że tak będzie to (prawie) na pewno.

A Wy jakie macie nastawienie wychodząc rano z domu? O czym myślicie? Bo widzicie, ja kiedyś podchodziłam optymistycznie, myślałam sobie, że jak wstaje nowy dzień to na pewno będzie inny niż poprzedni, ale tak nie było :-(

Wracałam tylko smutniejsza, zawiedziona, bo każdy dzień był taki sam. Teraz też tak jest, tylko ja nie wracam juz do domu rozczarowana....

Wydaje mi się, że lubię siebie, nie chce być kimś innym. Ale porażka, porażkę pogania, więc teraz myślę sobie, że mi i tak nic ciekawego sie nie przydarzy..., więc po co marzyć. Robić sobie złudne nadzieje... moze lepiej sie nie rozczarowywać...

Też chciałabym przejść z tym do porządku dziennego..., staram się, wszystko próbuję robić sama, wychodzić do ludzi, na imprezy, ale czasami z ludźmi czuję sie jeszcze gorzej, jeszcze bardziej czuję się sama...

A nie macie czasami tak, że wstydzicie się swojej samotności? Np. z tym kinem, boję się, że spotkam właśnie znajomą parę czy znajomych ludzi, którzy "lekko" się zdziwią, że przyszłam sama...
Chodziłam jakiś czas temu na spotkania z koleżankami z liceum, ale ona cały czas opowiadają o swoich facetach, czasami mężach..., a jak przychodzi moja kolei to ja właściwie nie mam o czym opowiadać i przykro mi, kiedy muszę odpowiadać na ich pytania dotyczące moich spraw sercowych, których zwyczajnie nie ma. Przestałam chodzić na te spotkania....

To ja pomimo, że odważyłam się na samotny wypad nad morze, to jakoś do kina nie mogę się przemóc, bardzo bym chciała... boję się jednak , że wrócę w dużo gorszym humorze. A najgorsze jak ktoś opowiada, że był na ciekawym filmie (ale oczywiście ten ktoś nie był tam sam), a ja tylko sobie mówię: "też bym poszła..."

Chociaż to ciężkie trzeba się ruszyć, wyjść choćby na spacer... Pogadać z jakimś starszym sąsiadem...pogłaskać jego psa. Czasami to wystarczy by poprawić sobie nastój, a jeżeli nie to zawsze warto próbować...

Nie martw się, raz już się przełamałaś, to dlaczego by nie miało to ci się udać drugi raz? :przytul:

[/quote]

Bo ogarnęła mnie jakaś niemoc, która nic mi nie pozwala zrobić, poddaję się przy najmniejszych problemach...Rok temu byłam tak samo samotna, ale silniejsza :placze:

Znajomi też mi nie ułatwiali. Słyszałam tylko "a co ty będziesz tam robić?". Ale wróciłam zadowolona, opalona, wypoczęta i dumna z siebie, że to zrobiłam wbrew wszystkiemu. Trzeba być silnym i się nie dać... czasami tylko najtrudniej pokonać własną bezsilność :placze:

Dziękuję Wam za miłe przyjęcie :-)