witajcie :) trafiłam na to forum w trakcie trwania jednego z nawracających dołków. teraz przedstawiam się, kiedy jestem w naprawdę dobrym nastroju, ale wiem, że za jakiś czas mi przejdzie :)
od małej dziewczynki byłam okropnie nieśmiała, niepewna siebie, nosiłam okulary i miałam mleczne zęby czarne od jakiegoś leku na próchnicę, co naprawde nie pomagało w nawiazywaniu kontaktów z rówieśnikami ;D
pewnie dlatego zawsze wolałam niewielkie grono bliskich przyjaciółek od szerokiego kręgu 'znajomych' i zawsze ceniłam sobie czas spędzany jedynie we własnym towarzystwie. można powiedzieć, że zawsze byłam w pewnym sensie sama, jednak było mi z tym całkiem dobrze i nie czułam się samotna :)
teraz mam prawie 23 lata i choć bardzo zmieniłam się przez ten czas i wiele nauczyłam, moja pewność siebie jest niewiele wyżej, dawne przyjaciółki zajęte własnymi sprawami, a mi dodatkowo dane było zasmakować prawdziwej bliskości drugiej osoby. i dopiero teraz, kiedy straciłam to, czego wcześniej nie znałam, zaczynam pojmować, czym jest samotność. i czasem doskwiera bardzo...
anonimowość pozwala na bardzo szczere rozmowy nawet z nieznajomymi, a kontakt z osobami, które czują podobnie, myślę, że dodaje otuchy. i chyba stąd się tu wzięłam :)
to pisałam ja, kota :) wbrew napadom depresji z optymizmem i nadzieją patrząca przed siebie
PaterNoster [Usunięty]
Wysłany: 2011-05-25, 00:23
Witaj kota. W imieniu Szanownych koleżanek i Kolegów pozwolę sobie przywitać Cię w naszych skromnych, lecz jakże gościnnych progach. Na pewno od tej chwili każdego z nas możesz uważać za swojego przyjaciela. Rozmawiamy o wszystkim bez skrępowania i to, że nie znamy się osobiście zupełnie nie jest przeszkodą. Łączy nas wspólna wrażliwość, chęć pomocy i gotowość do rozmów.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach